Aínda que naceu en Pontevedra, os seus avós de Cerdedo marcaron a súa personalidade e tamén a súa obra. Como el mesmo recoñece, todo o que non sexa produción lírica está vencellado a Cerdedo, onde pasou moitos anos escointando os contos e las lendas que lle contaba a súa avoa. -Esa tradición oral foi fundamental na súa obra. -Si, porque os avós aínda son os sabios da tribo, e na nosa xeración aínda tivo importancia a tradición oral, algo que non debería perderse, e non o digo só por escribir libros, que tamén está ben, senón por falar cos nenos de nós e da nosa historia. Eu con dez anos subín ao Monte do Seixo da man da miña avoa, e logo a redescubrín con Cunqueiro. -Esas historias son as que vostede recolle no libro «Reivindicación da montaña máxica». -Si, nunha obra anterior, Almanaque de encantos , fixen unha recolla de material da parroquia de Cerdedo, e os veciños contáronme historias e lendas dos celtas e do Monte do Seixo; desa obra emana esta outra. -Vaina presentar o venres no auditorio de Vilagarcía, pero é unha edición revisada e amplada. ¿Que aporta de novo? -A do 2007 é en branco e negro, e esta é en cor, o que dignifica o traballo e faino máis atractivo. Logo tamén fixen unha achega de novos textos, porque o monte é un pozo sen fondo e moita xente se achegou a min para contarme máis cousas. Tamén engade un mapa, unha ferramenta moi útil.