Cuando Diana Gonçalves (Tui, 1986) era una niña, su abuela le contó la fabulosa historia de las trapicheiras, que en el primer tercio del siglo XX hacían contrabando con productos de subsistencia como el azúcar en la raia, frontera con Portugal. «Esa imaxe das mulleres pola ponte do Miño quedóuseme gravada a fogo e agora tiven a oportunidade de levala a un documental», explica.
Diana acaba de alcanzar un gran éxito en el festival Play-Doc de Tui, del que es fiel seguidora desde hace años, con Mulleres da raia, 42 minutos de emotivos testimonios de mujeres que sobrevivieron a la escasez. «Din un salto ao baleiro cunha aposta independente para mostrar a miña forma de facer e para aprender».
«Tamén é unha experiencia persoal, porque a fronteira está ligada á miña vida. Pai portugués, nai galega, e eu a cabalo entre as dúas culturas, así que no documental falo das miñas orixes, inquedanzas e identidade, que ten algo de estranxeira nun territorio sempre confuso», analiza Diana. La directora cree que, como las trapicheiras , la mujer debe «ser arriscada e loitar para romper as barreiras e facer cine».