Toño acaba con pequeñas molestias su primera sesión exigente con el Teucro

Xabi Otero

PONTEVEDRA

15 abr 2010 . Actualizado a las 11:06 h.

El Teucro podrá contar con la inestimable colaboración de Toño Fernández en el trascendental encuentro con el Anaitasuna, en el que se jugará buena parte de sus opciones de colarse en la lucha por regresar a la mejor liga de balonmano del mundo. Modesto Augusto se negó a forzarlo en el duelo con el Córdoba y la maltrecha pierna del extremo pontevedrés lo ha agradecido. El rosquitas empezó a trabajar en serio el lunes y las sensaciones fueron positivas.

«Xa fixen a miña primeira sesión en pista e a verdade é que me atopei bastante ben. Notei pequenas molestias, que non dolor, cara ao final do adestramento, pero logo de andar moito enriba da perna. É normal porque a sometín a unha importante carga de traballo despois de bastante tempo, explica Toño, quien es consciente del toro al que se enfrentará de aquí al final de la competición porque la herida en su extremidad aún está en proceso de cicatrización; al menos por dentro.

Evitar la temida recaída

«Teño que ter coidado con esta lesión porque existe un certo risco de recaída. De momento todo indica que a perna recuperou ben. Falábase de que podería estar en condicións de reaparecer fronte ao Córdoba, pero vimos que era unha tontería arriscar xa que despois dese encontro había unha semana de descanso», afirma.

«Ese parón viume ben porque para min significa enlazar dúas semanas máis de traballo sen someter á perna ao esforzo dun partido», matiza.

El jugador está ilusionado con su retorno a las canchas. «Voume estrear a base de ben porque imos enfrontarnos a un dos equipos máis potentes da categoría. Espero poder axudar aos meus compañeiros todo o posible para acadar os dous importantes puntos. Con esa ilusión me estiven a preparar ao máximo nestas últimas semanas», asegura.

Teme más a los árbitros

En una línea similar de sinceridad apunta que «en condicións normais non temos por qué temer ao Anaitasuna. O que me da medo son os árbitros e o xeito en que nos vaian pitar. E non so porque nos poidan perxudicar en determinadas accións senón polo feito de que se poida repetir o de Guadalajara. Ese día non so nos pitaron mal senón que mesmo inventaron xogadas», reconoce.

«Ao Anaitasuna téñolle respecto de antemán porque ten unha boa plantilla, pero perderémosllo en canto saiamos á pista, como faríamos con calquera outro rival», añade Toño Fernández.

La moral de los jugadores está intacta y jugará en favor del Teucro frente al cuadro pamplonica. «O equipo está ben. Fixo un partido moi completo contra o Córdoba e gañou con claridade. Iso axuda a levantar a cabeza logo do que pasou en Guadalajara. A xente está motivada e ilusionada con poder meterse na fase, que sería un premio moi notable para nós coa plantilla que temos», sostiene.

El equipo sorpresa

«Ninguén esperaba que estivéramos ahí arriba co orzamento que temos. Estamos ahí polo noso esforzo. Por iso se nos metemos ben pero, se ao final non o acadamos, haberá que esperar ao ano que vén. Plantamos cara ante todos os equipos de arriba, pero quitáronnos os puntos en encontros coma o de Guadalajara. Iso non se entende, pero é así. En calquera caso, non podería considerarse ningún fracaso quedar fóra da promoción», insiste Toño Fernández, rosquitas .

La clasificación indica que el partido es clave a estas alturas del campeonato y eso puede ser un gran hándicap para el Teucro, que es ahora mismo el equipo más necesitado de puntos porque un traspiés podría dajarle con muy pocas opciones de disputar la fase de ascenso a Asobal. Los nervios podrían actuar en su contra

Prohibido perder en Pamplona

«Sabemos que sería complicado meterse se perdemos co Anaitasuna e gaña o Pozoblanco porque avantaxaríanos en catro puntos con poucos partidos por diante. De todos os xeitos, non me extrañaría que eles perderan dous encontros porque aínda terá que xogar contra Palma del Río e Guadalajara. Pase o que pase teremos que seguir porque mentres haxa puntos haberá esperanzas. Seguiremos confiando en nós aínda que perdamos», sentencia.