"A xente non é consciente do que pasa en Europa cos refuxiados, é terrorífico»

Montse García Iglesias
MONTSE GARCÍA SANTIAGO, VIVEIRO / LA VOZ

A MARIÑA

Una exposición con ochenta imágenes del fotógrafo Gabriel Tizón muestran en Santiago el drama humanitario

12 abr 2016 . Actualizado a las 13:24 h.

Hace unos días llegó del campo de refugiados de Idomeni, en la frontera entre Grecia y Macedonia. El fotógrafo Gabriel Tizón (Ferrol, 1973) ha estado siete meses compartiendo experiencias con estas personas y, desde la semana pasada muestra en Santiago parte del trabajo que realizó en una exposición titulada Refuxiados sen camiño, que podrá verse durante todo este mes en el Obradoiro; en mayo, en Xoán XXIII; y en junio, en la plaza Roxa. Tizón trabajó como fotógrafo en La Voz de A Mariña.

Tizón decidió viajar a los campamentos de refugiados cuando comenzó todo. Acababa de llegar de Alemania de una exposición. «Alí estabamos escoitando xa algo do que pasaba, pero ao chegar aquí (Galicia), xa vimos a magnitude do problema e de todo o que estaba acontecendo. Entón dixen: "Non sei se é como din"». Por desgraza, non era, porque era moito peor», explica. Estos siete meses lo han llevado a compartir camino con los refugiados de Grecia a Austria, pasando por Macedonia, Eslovenia, Serbia, Croacia y Hungría. Si algo tiene claro, es que «a xente non é consciente do que está pasando en terreo europeo; o que está sucedendo é terrorífico. Ademais, non esquezamos que estes son os afortunados, porque queda máis xente alá que nin sequera pode saír, que está debaixo de bombas...», afirma.

Durante todo este tiempo en muchas ocasiones dejó su cámara aparcada. El proyecto, que comparte con su compañera Rocío Botana, va mucho más allá de dar visibilidad al problema, ya que también incluía ayuda en el terreno. «Fixemos moitas cousas: levar xente no coche, axudar a baixar xente nas balsas, fixemos actividades con nenos, repartimos algo de alimento...», enumera. Además, en cuanto a las fotos, también asegura que «hai unha liña que sempre intento non cruzar e hai imaxes que non quero ensinar, porque espero ter axilidade como fotógrafo e contar tanto ou máis con outras».

En ese día a día compartido con los refugiados, explica que se viven momentos duros, como muertes o gente que se quema viva por desesperación. Y en toda esta situación, lo que le impacta también es «cando ves o grandes persoas que son, o seu grandísimo comportamento a pesar de todo o que lle está pasando e lle están facendo». Añade que si está realizando este trabajo es porque es «un inmenso admirador» de esas personas. «Non sei se me comportaría igual se eu estivese nesa situación, se me vexo así cos meus fillos e os meus seres queridos. É aí onde demostran a súa cultura. Co tempo veremos isto como unha gran lección de saber estar destas persoas», sentencia. Por eso, si hay algo que le duele especialmente, es la gente que se aprovecha del drama de los refugiados. «Aquí vese a miseria e a grandeza humana ao máximo», explica.

Tizón, con la muestra que se inauguró hace unos días en Santiago, busca acercar a esas personas -«porque para min este traballo é para falar de persoas, non de refuxiados»- al público mostrando su día a día. «Creo que de este problema se está falando moi pouco ou nada, e o pouco que se fala é sempre do mesmo: das medidas políticas, dos números, e non se fala das persoas, que son as auténticas protagonistas», afirma. La exposición consta 22 paneles de gran formato con 80 fotografías.

Tizón no sabe si volverá a los campos, pero continuará trabajando en favor de los refugiados.

Gabriel Tizón. El fotógrafo ferrolano estuvo con los refugiados en Grecia, Austria, Macedonia, Eslovenia, Serbia, Croacia y Hungría.

Exposición. La semana pasada inauguró la muestra del Obradoiro con 80 imágenes. En el mes de mayo se trasladará a la avenida de Xoán XXIIII y en junio a la plaza Roxa.