Angeliño crece sin parar en Inglaterra

m. rey CARBALLO / LA VOZ

DEPORTES

15 nov 2013 . Actualizado a las 12:23 h.

Cualquier persona que haya pasado por las Escolas Luis Calvo en los últimos diez años conoce el nombre de Angeliño. «Era como unha mascota para nós», recuerda Ambrosio Oróns, uno de sus entrenadores en las categorías inferiores. A Angeliño no le bastaba una mano para contar los goles que marcaba cada fin de semana. Si el equipo ganaba 9-1, él metía ocho. Y eso que Ambrosio lo ponía de defensa. Pero, sin embargo, «sempre acababa aparecendo por arriba e inchábase a goles», recuerda el técnico con una sonrisa.

José Ángel Esmorís Tasende (Coristanco, 1997) también tuvo que hacer las maletas, como Santi Canedo. Pero su viaje fue un poco más lejano. Al igual que el portero, previo paso por el Deportivo, el lateral izquierdo se fue a jugar a uno de los equipos punteros del continente. También con 15 años, recibió la llamada del Manchester City. También se fue solo, aunque ahora ya lo acompañan su madre y su hermano. Allí, Angeliño ha crecido a marchas forzadas. Ya domina el inglés y esta misma semana ha recibido por primera vez la llamada de la selección española sub-17.

Lo entrena Patrick Vieira

Ya entrena con el segundo equipo de los citizens. Lo dirige Patrick Vieira, uno de los referentes de la Francia que ganó el Mundial de 1998. «Aprendes algo del tódolos días», dice Ángel. También disputa la Liga de Campeones juvenil con el equipo sub-18. Le han bastado cuatro partidos para destacar en Europa con sus cabalgadas desde el carril izquierdo (por algo en Carballo le llamaban Potro).

Aún no le han encontrado apodo en Inglaterra pero, sin embargo «xa me puxeron polo menos vinte nomes», dice Ángel entre risas. «Primeiro Jose e logo intentárono con Angeliño, pero parece que escolleron Anyelino (sic), que lles é máis fácil de pronunciar», afirma. Desde los cuatro años, cuando empezó a jugar con las Escuelas, Ángel Esmorís ya dejaba destellos. «Era un cativo e xa tiña unha capacidade de liderado tremenda», recuerda Ambrosio Oróns. Sin embargo, se ganaba el afecto de todos. «Era competitivo e moi atrevido e, ao mesmo tempo, era tremendamente cariñoso cos compañeiros e adestradores», destaca Oróns. Todo un carácter que, a veces, le podría jugar malas pasadas, pero que ha sabido templar, según Ambrosio. «É moi consciente de ata onde pode chegar, pero tamén sabe que debe seguir polo bo camiño para conseguilo». El propio jugador lo confirma: «Son consciente de que debo dar o cento por cento tódolos días, tanto no campo como fóra del», recuerda Ángel.

Su referente siempre ha sido Roberto Carlos, «porque lle gustaba máis atacar que defender, coma min», aunque reconoce que en Inglaterra se ha tenido que aplicar en la materia. Angeliño no se corta en sus metas. «Quero chegar en dous anos, ou menos, ao primeiro equipo», dice sin dudar. Ojalá lo veamos, tarde o temprano.

ángel esmorís defensa del man. city

«Teño que dar o cento por cento tódolos días, tanto dentro do campo como fóra»

«Xa me puxeron vinte nomes, pero parece que ao final se quedan con Anyelino»

Jugador del Manchester City