
Posturas diferentes pero un enemigo común: la avispa asiática. La Asociación Galega de Apicultura dio plantón a Medio Rural por la negativa de la consellería a recibir a otros afectados. Sí acudieron a esa cita los apicultores lucenses y ourensanos. Pero no hay división; todos comparten objetivos y planteamientos
23 oct 2015 . Actualizado a las 05:00 h.Pablo Piñeiro, veterinario lucense, fue la primera persona en hacer llegar a la Xunta un ejemplar de vespa velutina, «en verano del 2012». Valora la disposición del Ejecutivo al diálogo, aunque también advierte: «Hemos perdido dos años y se tienen que poner las pilas».
-Ustedes sí que accedieron a reunirse el miércoles con la conselleira de Medio Rural.
-Sí, y estamos satisfechos con el interés de la Xunta, aunque creo que no debería quedar solo en palabras, porque, de lo contrario, será complicado controlar la especie invasora. De hecho, me parece que habrá que habituarse a convivir con las avispas, no hay marcha atrás. Puedo entender también la postura de los miembros de AGA, que consideren que no dejar entrar en la reunión a otros sectores fue hacerles un feo.
-¿Qué le trasladaron ustedes a la Xunta? ¿Cuál es la receta para contener la invasión?
-Primero, hay que vincular como sea a los ayuntamientos y formar a su personal. Sus operarios son los que conocen cada senda y pueden llegar a los sitios donde hay nidos. Segundo, tenemos que crear un protocolo de recogida. Si se pueden retirar nidos de noche, mejor. Pero cuando eso no es factible, es preferible hacerlo de día que no hacerlo, porque entonces sí que habría seis o diez nuevos. Uno que ya esté inactivo se podría derribar de un disparo o marcarlo de rojo, como hacen en Portugal. Tercero, la Xunta debería pedir fondos europeos y hacer un plan como Dios manda, con reservas suficientes. Y cuarto, estudiar la especie en Galicia, porque no se conoce su comportamiento.
-¿En qué sentido?
-Por ejemplo, qué pasa con los ejemplares que quedan sueltos al eliminar un nido. Nadie te asegura lo que ocurre con ellos, porque las referencias que tenemos son de Francia, el País Vasco o de otras avispas.
-Pero usted admite la recogida diurna.
-Es que dudo mucho que cada velutina que quede fuera pueda hacer otro nido. Entonces esto sería una locura.

«O certo é que a velutina avanza moito, e nós, nada»
O biólogo compostelán Xesús Asorey mantén que é necesaria unha xuntanza con todos os sectores afectados pola avespa.
-¿Persiste entón na idea que deu pé ao plantón a Medio Rural?
-É que isto é un problema da sociedade, non só dos apicultores, de xeito que a Xunta ten que recibir a todos os afectados. Hoxe [por onte] fixemos por escrito unha nova petición. O certo é que a velutina avanza moito e nós, nada. Estamos totalmente descoordinados, cada un polo seu lado, sen pés nin cabeza.
-¿Como habería que actuar?
-O que máis urxe é unha investigación en Galicia porque de momento non hai conclusións concretas nin fiables. E coordinarse ben, porque é obvio que a Administración está desbordada e que non ten medios para facer fronte á invasión, e hai 25 chamadas diarias ao teléfono 112. Ese é outro problema, o moito que tardan en dar resposta. Ás veces, máis de 30 días.
-¿Que é o que habería que investigar?
-O comportamento da especie en Galicia, que non é igual que noutros sitios. Por exemplo: os niños que hai agora son todos secundarios e deberíanse extinguir coa chegada do frío. En cambio, vemos que aquí aparecen outros máis pequenos, como se a especie non fixera parada invernal. Non sabemos que pasa e andamos todos despistados porque non concorda con que é habitual.
-¿Falamos dunha adaptación da especie a Galicia diferente da que tivo en Francia?
-Si. Tamén vemos que os exemplares que quedan fóra, soltos cando se retira un niño de día, constrúen outros novos. Son obreiras estériles e, porén, están sacando adiante niños fértiles. Por iso é fundamental que se eliminen de noite, cando están todas no interior.
-¿As avespas poderían afectar a outros sectores produtivos, coma o do viño?
-Son consumidoras de froita. Se seguen con este crecemento serán capaces de vendimar unha leira de uvas nun día.