Explica que a desaparición de premios é «unha moi mala noticia»
27 jul 2013 . Actualizado a las 22:19 h.Ten unha compañía, Ut-Tópico, e alterna todos os oficios que un teatro pode ofrecer. Fran Godón gañou o premio Abrente de textos teatrais cunha obra, Diante do espello, que ía para montaxe pero deu unha pequena volta polo mundo da escrita escénica.
-¿En que consiste Diante do espello?
-En principio era un texto para escenificar. Unha encarga que quedou aparcada. Foi entón cando decidín darlle unha volta á escrita e presentalo ao premio. É unha peza para dúas actrices que se sentan en dúas partes simétricas do escenario e que teñen ao público como espello. Elas van falando da súa vida, do que van facer ao día seguinte. Falan co espello, pero non entre elas. Segundo avanza a obra vaise descubrindo que teñen máis cousas en común.
-¿Os premios son a única saída para os dramaturgos?
-Eu son profesor de secundaria. Empecei a facer teatro porque me gusta e vou facendo máis cousas. Pero os premios son como unha táboa de salvación para quen escribe teatro. Por iso a noticia da desaparición de convocatorias é unha moi mala noticia. Non hai traballo no mundo escénico e os premios son das poucas cousas que podes facer.
-Vostede ten unha compañía. ¿Escribir teatro é o resultado das necesidades da compañía?
-Non me considero escritor. Gústame facer teatro. Cando comecei, atopei o código para comunicar co público. Pero no teatro sempre penso primeiro no grupo humano. Escribo pensando na posta en escena. Prefiro escribir ensaiando, facendo traballo práctico. Cóstame moito comezar a escribir.
-¿Que vida cre que lle espera a esta obra?
-Querería facela e gustaríame dirixila eu porque parte da concepción da obra non está no texto e a min préstame facer o deseño escénico. Sucede que agora imos comezar un novo proxecto escénico e quizais terá que esperar un pouco. En calquera caso, o malo das obras non é facelas, o malo é distribuílas, que as programen e que paguen por representar.
-Hai unha pregunta tópica: ¿prefire escribir, dirixir, interpretar?
-O máis divertido de todo é ser actor. ¿Quen recibe os aplausos? O actor. ¿Quen conta a historia? O actor. Profesionalmente creo que me gusta máis dirixir, tomar decisións. Pero estar no escenario é o máis divertido e o que se me dá peor.