A escritora Rosa Enríquez, profesora de francés en Padrón pero que é de O Barco de Valdeorras, da o salto da poesía á narrativa cunha primeira novela, Unicrom , publicada por Sotelo Blanco, que presentou onte na librería Pedreira. Describe un universo de seres fantásticos partindo do recurso do achado dun manuscrito.
-¿É unha obra de ciencia ficción?
-De fantasía, máis ben. Diría que son universos paralelos baseados na teoría de cordas, no que investiga un sector da comunidade científica para tratar de descubrir se iso é posible. Pero os personaxes son un bestiario de fantasía, froito da imaxinación.
-¿Por que este tema?
-Sempre me interesaron as nosas orixes, como empezou todo, se o big-bang é unha casualidade... Somos unha parte moi pequena do universo, pero crémonos moi importantes, pero ¿e se hai outros mundos paralelos?
-¿Ata que punto son reflexións relixiosas, filosóficas?
-Penso que están dentro de cada un se busca respostas. Interésame o pensamento relixioso, pero non o católico, o que leva a outras culturas e pobos primitivos a adorar á terra, que é á que volvemos, a que nos da enerxía.
-¿Levaba tempo con esta novela?
-Non, naceu no blog. Sempre fun soñadora, e a historia de Asor, a protagonista, naceu na globosfera, co seu apoio, e foi medrando de maneira distendida. Pero moita xente animoume a buscarlle un sitio, así que me decidín a escribir a novela.