Chago

Calquera que asistira aos Foros de Rehabilitación que organicei en Rianxo estará familiarizado con Chago, que foi relator en todos eles, foros nos que os mellores arquitectos e restauradores impartiron conferencias. Chago participou en todas as edicións porque ademais de ser un bo relator, impartíalle boas doses de coñecemento aos asistentes ao evento.

Sempre remataba cun «paseo crítico» polo centro histórico de Rianxo, no que paraba nos balcóns e xanelas para explicar a patoloxía deses elementos por mala praxe, mala solución construtiva, descoñecemento do oficio. Todos tomaban notas, e ás veces, os propietarios escoitaban as súas explicacións.

É Premio Richard Driehaus, outorgado a mestres destacados na conservación e continuación dos oficios da construción. Chago foi tamén o ferreiro da catedral de Santiago, cuxo último traballo foron as reixas do Obradoiro, e o Colexio Oficial de Arquitectos de Galicia outorgoulle este mes o premio Arquitectura para un Mundo Mellor como recoñecemento profesional de achega á arquitectura.

O ferreiro de Compostela é dos últimos que quedan, por malas políticas de formación, tamén porque os da nosa xeración non queren que os seus fillos non sexan universitarios, convertendo o país nunha masa de licenciados. De nada vale que un arquitecto deseñe se non hai quen o materialice. Estamos quedando sen os que constrúen, os que restauran, os que fan o traballo real. De nada valen grandes deseños se quedan no papel. Nada serve sen a alma da obra, o experto executor das nosas ideas. Alguén ten que seguir os oficios.