Un curso da RAG afonda na figura de Del Riego como arquitecto do galeguismo

A sala encheuse para escoitar as primeiras achegas do curso sobre Del Riego que acolle estes días Lourenzá.

A Real Academia Galega inaugurou o curso de verán Francisco Fernández del Riego na cultura galega do século XX, en cuxas sesións afondan nas diferentes facianas do intelectual ao que este ano se lle dedicou o Día das Letras Galegas, facianas diversas que conflúen nunha perspectiva aglutinadora como arquitecto do galeguismo. Esta foi a tese que defendeu na sesión inaugural, celebrada en Vilanova de Lourenzá, lugar de nacenza do escritor, o presidente da RAG, Víctor F. Freixanes. «Na posguerra, Del Riego pilotou dende a retagarda o proceso de renovación da institución a prol da incorporación de persoeiros comprometidos coa lingua e co pensamento galeguista, esmorecido despois da contenda», explicou. Unha idea que confirmou a súa biógrafa, Malores Villanueva: «Foi un arquitecto do galeguismo tremendamente activo».

O curso de verán sobre a figura homenaxeada no 17 de maio reunirá a preto de vinte especialistas que achegarán novas olladas sobre a vida, a obra e o legado de Fernández del Riego. O seu papel na propia institución académica tamén foi debullado onte por Freixanes, quen se referiu a como a propia celebración do Día das Letras foi unha das súas accións prol de Galicia e a súa lingua. «Dende o primeiro momento, a celebración tivo un eco importante na prensa. Mais hoxe o Día das Letras Galegas é un acontecemento cultural de primeiro nivel. Poucas iniciativas hai de tanta transcendencia social coma o Día das Letras Galegas», defendeu Freixanes. 

Compromiso

Villanueva referiuse a como o compromiso galeguista e antifranquista non só levou a Del Riego á cadea ata en dúas ocasións, en 1947 e 1954, senón que tivo outra consecuencia, a de ter que sacrificar en boa medida a súa ilusión de ser escritor. A relatora falou dun documento inédito, o orixinal dunha novela que Del Riego presentou, sen éxito, ao premio de narrativa do Centro Galego de Bos Aires. «Este texto é no 75 % O cego de Pumardedón (1992), a novela que publicou case cincuenta anos despois. Naquel momento, en plena posguerra, aquí non se podería publicar porque fala da guerra civil», concluíu.