A liberdade de expresión

O actor cómico Dieudonné, coñecido polo seu antisemitismo combativo, escribiu na súa páxina de Facebook: «Eu síntome Charlie Coulibaly», en alusión ao terrorista que asasinou unha muller policía e catro xudeus nun supermercado. Os seus espectáculos foron prohibidos en Francia por orde de Manuel Valls. Esta decisión foi criticada entre outros pola Liga polos Dereitos Humanos, a esquerda radical e o director do dixital Mediapart, Edwy Plenel, que acusaron a Valls de atentar contra as liberdades fundamentais.

Finalmente Dieudonné vai ser xulgado por apoloxía do terrorismo. O seu avogado mantén que a súa frase non é máis que unha broma, semellante ás caricaturas e chistes do xornal Charlie Hebdo, e unha manifestación máis da liberdade de expresión.

A universidade Al Azhar, considerada a máis importante institución teolóxica do islam sunnita, condenou o atentado a Charlie Hebdo, pero considera as publicacións do semanario, «unha provocación inxustificable» contra as crenzas de miles de musulmáns, algo malo para a «coexistencia de civilizacións que os musulmáns buscan» e que «dan aos extremistas de ambos lados a posibilidade de intercambiar violencia».

Nada pode xustificar a violencia, pero creo que, se non se marca un límite claro para que a miña liberdade de expresión non choque contra o dereito á dignidade do outro, imos ter serios problemas.