Se jubila la creadora del mejor cachopo de España y el hotel restaurante Rías Altas abre nueva etapa en Barreiros

A MARIÑA

Felisa Varela: «A veces dicíalle a Moncho que o único que me faltaba era traer un colchón para a cociña»; ahora «tira do carro» su hija Tamara con gran éxito de los brunchs
11 ene 2025 . Actualizado a las 17:11 h.Hay locales hosteleros en los que se respira veteranía por las cuatro paredes. Es el ejemplo del Rías Altas, restaurante y hotel de Barreiros, que cierra una etapa de 30 años de historia que se cumplieron el pasado verano y coincidiendo justo en esta semana con la jubilación de Felisa Varela, tras haberlo hecho años antes José Ramón Rubiños. Ahora es su hija única, Tamara Rubiños, la que continuará «tirando do carro» y con experiencia ya previa en el negocio de sus padres. Un negocio que en los últimos tiempos gozó de fama a nivel nacional al ganar un concurso su cachopo. Plato que, por cierto, ya no se elabora allí aunque la clientela lo sigue pidiendo, según afirman.
«A veces, eu dicíalle a Moncho 'mira, o único que che me falta é traer un colchón para a cociña'»
A Felisa Varela Paz le llegó precisamente el certificado que confirmaba su jubilación este jueves: «Pasei 30 anos no Rías Altas, máis sete e medio nun bodegón pequeno en Burela e outros catro en Xove. En total, uns 40 e pouco anos. Eu nacín en 1958 en Pastoriza». Dedicó su vida a un sector, el de la hostalería, que «é moi sacrificado», confirma. Y comenta: «A veces, eu dicíalle a Moncho 'mira, o único que che me falta é traer un colchón para a cociña' porque me levo deitado tantas veces cando riscaba o día, porque non dabas feito. Daqueles tempos cando había tantísima xente todo era 'veña veña' e facer moitas horas. Se volvera hoxe, para min a hostelería sería doutra maneira, pecharía algún día, que naqueles tempo non se pechaba nunca e daba igual que foran as tres da madrugada. Coa pandemia o sector cambiou bastante».

También señala que hay gente que todavía sigue llamando al Rías Altas preguntando por el famoso cachopo, como corrobora su hija Tamara, al lado: «O cachopo deixou de estar no restaurante. Fixérase de forma moi puntual, cando gañamos aquel concurso, sen pretendelo, porque nos presentáramos, simplemente por ir. Chegou un momento en que nos cambiou a forma de funcionar pois non había case a necesidade de ter primeiro plato, porque a xente pedía só cachopo. Por outro lado, tiña de negativo que te encasillas, pero foi de agradecer o éxito do cachopo».
«Estamos nun momento de transición total»
Por su parte, Tamara Rubiños también ahonda en el panorama que se le presenta por delante al frente del local barreirense, ya con sus padres, los dos, jubilados. Así, dice: «Estamos nun momento de transición total, sen buscala. Dábamos por feito que xa ía chegar. En abril do ano pasado, xa deixamos de seguir traballando o restaurante da mesma maneira que antes porque quen estaba á fronte da cociña era miña nai e non seguía. Suspendimos servicio con carta tal e como viñamos ofrecendo». Sin embargo, han surgido nuevas oportunidades para el Rías Altas, con otro enfoque hostelero ya: «Si que temos a cafetería aberta para a xente do hotel que queira picar algo sinxelo á noite e tamén, que está funcionando moi moi ben, son temas de merendas, brunchs e pequenos eventos, cun formato de menú pechado e que moitas veces é tipo picoteo, que requieren da cociña pero que permiten facelo ao resto, e non é necesario ter carta».
Historia y comentarios positivos en redes
No viene mal hacer algo de memoria en la trayectoria del Rías Altas. José Ramón y Felisa compraron en 1994 un edificio ya construído desde hacía dos años antes y que albergaba otro restaurante, con otros dueños, llamado A Grella. Como Rías Altas se inauguró el 31 de julio, empezando en una fecha fuerte veraniega, el primero de agosto, a dar comidas, tal y como relata Tamara Rubiños, continuando: «Dicía miña nai 'como se nos ocurriría abrir en pleno verán?' Foi como meterse na boca do lobo, pero é verdade que había que abrir. Meu pai vira un anuncio por palabras no periódico. Foi todo moi rápido. Ao collelo eles, quixeron facerlle algún detalle. O 31 de decembro de 2017 pechouse para reformar e reabriuse coa pandemia, e foi cando se xubilou meu pai».
«Queremos que o cliente se sinta a gusto e cremos que si se sinten nese ambiente familiar»
Hoy en día, las redes sociales y los comentarios que se vuelcan sobre una experiencia hostelera en concreto son fundamentales, aunque existe también la cara negativa, la de falsas críticas. Al respecto, Tamara Rubiños dice que «sempre digo que nos comentarios ten que haber de todo, porque todo perfecto nunca pode ser. Falo o mellor que podes ou o mellor que sabes». «Queremos que o cliente se sinta a gusto e cremos que si se sinten nese ambiente familiar», agrega. Algunos de los que pudimos leer sobre el Rías Altas son: «Te hacen sentir como en casa o mucho mejor», «Es de las sorpresas agradables que te encuentras de vez en cuando», «Restaurante excepcional» o «muy por encima de la calificación de estrellas que tiene».