Lucía Muíña Ramil sacó 13,63 de nota en la fase específica y 9,68 en la fase general y quiere hacer Biomedicina, carrera que la llevaría de Mondoñedo a Sevilla
22 jun 2021 . Actualizado a las 05:00 h.«Agora mesmo estou aínda nunha nube». Así se siente Lucía Muíña Ramil (Mondoñedo, 2003) que ha sacado la mejor nota este año en selectividad del IES San Rosendo de Mondoñedo, con un 13,63 (de 14) en la fase específica y 9,68 en la general. Lo dice sobre todo por la presión asociada a las pruebas Abau, todo un reto intelectual para cualquier alumno que las afronta. Ahora ya quedan atrás los exámenes y una intensa preparación previa, pero sigue ahí un «lastre», nervios acumulados, confiesa ella, tal ha sido su sobreesfuerzo diario: «Parece que sigo ansiosa e que non acabei aínda. Ao estar todo o tempo estudando, agora de repente non se sabe moi ben que facer... Descansar». Se lo merece, ella y todos los que se han preparado.
«Creo que con Biomedicina nótase, sobre todo agora coa pandemia, a súa importancia e a da investigación»
También ya toca hacer planes de futuro formativo: «Gustaríame quedarme aquí pero como en Galicia non hai Biomedicina e teño a nota necesaria, vou ir a Sevilla. Piden un 13,31, así que conto entrar, aínda que nunca se sabe, tampouco. A nota é a do ano anterior pero non se sabe cal vai ser a deste ano». También toca pensar en alejarse de Mondoñedo para labrarse ese futuro deseado, algo que afronta así: «Tes una mestura de medo e ganas de empezar algo novo. Supoño que serán os primeiros días ata coñecer o sitio, a xente». Y Biomedicina, ¿por qué? Responde: «Dende que empecei no instituto e tiven as miñas primeiras clases de Bioloxía souben que quería facer algo relacionado con ela, pois era o que me gustaba de verdade. E, realmente, ata que me deron as notas estaba dubidando entre facer Biomedicina ou directamente Bioloxía na Universidade de Santiago, pero creo que coa carreira que elixo nótase a súa importancia, sobre todo agora coa pandemia, a importancia da investigación. Para ter os medicamentos necesarios e curar as enfermidades. Iso tamén me influíu». Aunque las perspectivas de la investigación en España son las que son: «Debería cambiar porque hai moi bos profesionais que non se poden quedar aquí».
Cómo preparó los exámenes
El coronavirus ha puesto trabas a este curso, pero toda la comunidad educativa las ha superado: «Foi un curso complicado porque foron moitas cousas, moi pouco tempo e tes moita presión de a ver se das conseguido o que realmente queres. Eu tampouco quería defraudarme a min, despois de todo o curso. A clave foi organizarse, facer todo día a día e non deixar para o último momento, aínda que a veces é imposible. A clave é organizarse e ir relaxada, aínda que non fun un gran exemplo para iso, porque no primeiro exame de cada día ía súpernerviosa». Cree que el quid de la cuestión para preparar la selectividad es hallar un equilibrio entre la tensión y el relax y programar a lo largo del día el momento de estudio, según las asignaturas: «O mellor momento para min é polas mañás, porque é cando estou máis despexada. As tardes, despois de comer, empezábame xa o cansazo. E a partir das oito, xa non podía facer gran cousa».
«En Lengua Castellana non saín contenta. Chorei pensando que me fora fatal no exame e resulta que tiven un 10 na asignatura»
Así ayudaba al cerebro a tener sus momentos de necesario descanso: «Todos os días despois de comer daba un paseo arredor da casa, que ten xardín. Os últimos días, xa non tanto, porque sentía a presión e pensaba que non me daba tempo». Aún así, salió insegura de algún examen. Por ejemplo, recuerda que de Lengua Castellana no salió del todo satisfecha, según ella, «como eu quería». «Esa tarde —recuerda— falei con miña irmá e chorei dicíndolle que me saíra fatal; resulta que tiven un 10 nesa asignatura(...) Levas tanta presión que pasa algo mínimo e fas unha montaña que logo non é para tanto pero nese momento parece un mundo», finaliza Lucía. Este verano quiere empezar a sacarse el carné de conducir. El 16 de julio cumplirá los 18.