Así nacía Otero S.L. de Viveiro en los 40: autobús de madera y motor de Chavín

«Coa empresa empezou meu pai, Jesús Otero Varela. El era de Vilalba, naceu alí. No tempo de 1936 andaba cun camión de reparto (algo había xa relacionado) e foi quedando en Viveiro. Estivo á fronte da empresa ata 1963, cando morreu. E pasou a unha sociedade, entre os irmáns, a familia. Pasou un tempo aínda antes de que se chamase Autobuses de Viveiro S.L.-Otero», relata Domingo Otero Seara, administrador actual de una empresa viveirense con al menos 75 años de vida.

Con motivo del 50 aniversario de la misma, Otero se presentaba para un artículo digital del Grupo Castrosua como uno de los clientes que apostaron por sus unidades, desde la década de los 70, así: «Somos unha familia e varias xeneracións dedicadas ao transporte de viaxeiros. Xa tras a Guerra Civil e anos 40 trasladábamos familias nos nosos autobuses. Aínda que a empresa foi cambiando de nome e actualizándose, temos constancia da constitución da nosa primeira liña regular no ano 1946». Recordaba también en dichas líneas, con motivo de la adquisición de tres Stellae, que en 1971 tuvieron «o modelo Pegaso Comet, chamado Cometa, carrozado en Barro en Chavín». De la factoría viveirense pionera sería el motor De Dion Bouton del primero autocar que comenzó a rodar con su padre: «Aquel modelo de autobús era de madeira, dos que facían os carpinteiros. Da fábrica de Chavín saíu o primeiro coche da empresa, que funcionaba con axuda de gasolina e carbón».

Autobuses de Viveiro-Otero realiza transporte integrado (escolar y de mayores) y traza varias rutas habituales de la comarca de A Mariña, a la vez que se dedica a servicio discrecional nacional e internacional. Hoy tiene una flota de una treintena de buses. La plantilla está formada por 25 empleados, señala el administrador, Domingo Otero.

Domingo Otero, administrador: «Coa pandemia, o transporte de viaxeiros reduciuse nun 80 por cento»

Contan hoxendía con 25 empregados «e unha auxiliar», explica Otero (Landrove, Viveiro, 1948).

—Xa vemos neste tempos máis mulleres condutoras de autobús.

—Na nosa empresa temos dúas mulleres condutoras. As acompañantes si que son todas mulleres. Pero valendo... vale igual un home que unha muller.

—Como é ese tipo de traballo?

—Moi suxeito! Cando hai que traballar hai que facelo sempre e aínda que sexa domingo... Que agora coa pandemia cando temos un servizo regular (que é como se case non o tivésemos), nin domingos nin festivos nin por semana, salvo o transporte escolar.

—Coa crise do covid, canto se reduciu o transporte de viaxeiros?

—Nestes 75 anos da nosa empresa todo cambiou moito, tanto para ben como para mal. Agora, coa pandemia realmente, quitando o transporte para os colexios (se non pechan), o de viaxeiros reduciuse en máis do 80%. Se antes levabas a dez persoas, agora unha... ou ningunha. É verdade!

—Que agarda do futuro?

—Poder retirarme. Teño 72 anos. Eramos 8 irmáns e agora quedamos 4 na sociedade da empresa.

---

---

---