Así han cambiado los tratamientos de belleza en 35 años: «Que unha clienta viñese era antes segredo de sumario»

Hace 35 años, Marta Louzao abrió su salón de belleza en Xove, Marta Estética. El cumpleaños del emblemático negocio xovense, uno de los pioneros en este ámbito en A Mariña, es una buena ocasión para hablar no solo de cómo cambió el servicio, sino también la sociedad mariñana.

Pese a la resistencia del negocio, Louzao se resiste a verse como un ejemplo de emprendimiento exitoso en un lugar despoblado. De hecho, asegura, «emprender foi no meu caso un acto totalmente inconsciente, tiña 18 anos». Venía de una primera experiencia laboral en Vilalba que la había dejado descontenta «e meu pai animoume a que collese un local en Xove e traballase para min. Por iso cando me din hoxe que eu apostei polo rural, penso: pero se non sabía onde me metía... Póñenme galóns que non me corresponden», ríe.

Los comienzos fueron complicados. «Antes un salón de beleza facía depilacións, manicuras, pedicuras e algunha limpeza de cute, que se facía xente maior ou outra ao mellor se había unha voda. Era impensable que unha rapaza pagara por facer unha manicura, era un tipo de clientela distinto», explica Louzao.

La clave fueron la constancia y la paciencia. «Daba para min soa e tardou en dar: estiven practicamente tres anos sen soldo, gañando para cubrir gastos. Logo, a estética evolucionou moito e as clientas fixéronse máis esixentes, pedían cousas novas. Eu tamén son inquieta, así que me seguín formando, e hai sete anos cambiei a un local meirande. E agora traballamos aquí dúas persoas», resalta.

Cuando abrió su negocio, recuerda Louzao, «paréceme que só había outro semellante en toda a zona, en Viveiro». Entonces algunas amas de casa «vendían cremas a domicilio», rememora, pero «coidarse era algo que estaba case fóra de lugar. Tiven dobre sorte, primeiro porque eu son dunha familia bastante coñecida e apreciada en Xove. Logo, porque puxen o salón de beleza a carón dunha perruquería, que non tiña servizo de estética. Daquela a perruqueira axudoume moito, dicíalles ás clientas que probasen comigo», relata.

¿Ha cambiado mucho la sociedad en 35 años? «Queda moito por facer, pero conseguíronse moitas cousas a nivel da autoestima da muller, da súa situación na sociedade. Esa emancipación era hai 35 anos impensable, unha rapaza por norma xeral non ía soa a un bar. Que as clientas viñeran ao centro de estética era case segredo de sumario: non podías preguntarlles no supermercado se lles fora ben con este ou estoutro tratamento. As mulleres tiñan que deixarse a vida na casa e na familia e darse un pouco de prioridade non estaba ben visto, pero non só polos homes, senón elas mesmas tamén pensaban así. En parte, por machismo, supoño que tamén en grande parte porque había descoñecemento sobre o servizo e pensaban que podería ter algún efecto secundario», argumenta la esteticista.

En cuanto a los hombres, manifiesta, «cada vez veñen máis. Hai rapaces que se pintan as uñas con total naturalidade», precisa. Añade que les preocupa «sobre todo a depilación» o las pedicuras.

Con las mujeres cada vez es más frecuente, señala, que haya que «ponerlas a dieta» de cremas. «A publicidade inflúe moito e faiche pensar que necesitas de todo. E detrás diso só hai ás veces un gran publicista», sonríe.

La radiofrecuencia, la micropigmentación de cejas, labios y ojos o la especialidad en tratamientos faciales distinguen al negocio, al que acuden personas de A Mariña y Asturias. Para Louzao, lo mejor de su trabajo es que «a relación coas persoas é moi cercana, non é un centro de estética impersoal. Con algunhas mulleres volveuse moi forte, desde aquela época que era preferible non dicir nada sobre que viñesen a tratarse. Estás con elas ti soa na cabina e iso une. Ademais, algunhas xa son fillas de clientas», concluye.

Treinta y cinco años dan para muchas anécdotas, como la de la clienta que quedó olvidada en la cabina o el concepto repetitivo que se debe desterrar: no es posible «deixar que as uñas respiren».

---

---

---