Araceli deuno todo na súa guerra contra o cancro, desde as alturas do Himalaya ou na súa consulta de logopeda ata o activismo científico
09 mar 2021 . Actualizado a las 11:03 h.Tocar o ceo desde o teito do Kilimanjaro ou aos pés do Everest faite sentir que «somos moi pequeniños», pero tamén o grande que é a vida. Araceli Oubiña Cacabelos aprendeuno de primeira man. Durante a pelexa contra esa enfermidade que comparaba cunha montaña ante a que «hai que subir e seguir adiante» meses antes de descubrir que no seu caso, tras o cumio dun cancro de mama camiño dos dous anos de ascensión na mochila, se agochaba unha cordilleira en forma de metástases óseas preto da medula. Por esa sucesión de pendentes de signo oposto avanzou desde finais do 2016 ata o martes, cando o seu corpo non puido seguir acompañando a súa cabeza e o seu gran corazón. Non o dunha heroína, nin o dunha guerreira, palabras coas que Araceli e as súas compañeiras de loita na Asociación de Cáncer de Mama Metastásico non se identifican. Si os dunha gran guía. Esa reducida categoría de persoas que non dan leccións, pero ensinan a outros a camiñar ergueitos e a recuperar a ollada dun neno que espreme o xugo de cada intre.
«A palabra é loitadora». Así definía a Araceli unha das súas amigas. Outra daquelas rapazas que a principios dos 80 se atreveron a compartir a condición de pioneiras nos albores do Xuven. Nun deporte da canastra que iluminaba os ángulos máis marcados dunha cambadesa en Vilagarcía, vilagarciá de Cambados. Loitadora, dura pero xusta, engade a amiga cando avanzamos na súa biografía e chegamos á súa condición de adestradora nas canteiras do Xuven e do Cortegada. Tamén tocada polo don da pedagoxía, do que se beneficiaron tantos pacientes de cancro en rehabilitación nas súas sesións de logopedia no Complexo Hospitalario de Pontevedra, e ela mesma. Aprendendo a desaprender para volver mirar o mundo libre de ataduras.
Ao ano de presentárselle o «bicho», como ela o chamaba, Araceli era unha das cinco afectadas de cancro de mamá que completaban o primeiro Reto Pelayo Vida pisando o 29 de setembro do 2015 o Uhuru Peak, o teito de África; a 5.895 metros sobre o nivel do mar, desde onde quixeron visibilizar a súa enfermidade e promover a investigación da súa cura. Trece meses despois contemplaba todos os cumios de máis de 6.000 metros da cordilleira do Himalaya nunha viaxe para entregar en man un donativo reunido polo Club Unaauna de Asturias a unha onegué dedicada á protección das nenas e das mulleres nepalís de todo tipo de abusos e de violencia.
Foi ao pouco de volver do Himalaya cando Araceli soubo da súa metástase. A noticia non fixo máis que reafirmala no seu norte: «Vivo gozando cada minuto do día» dicía en La Voz en xaneiro. E pelexando. Abrazada á cruzada a prol da investigación que abandeira a Asociación de Cáncer de Mama Metastásico. Un colectivo que se sumou á multitude de condolencias de entidades sociais, clubs da comarca e de tantos particulares que tiveron a sorte de ver a chispa da vida nos ollos e no sorriso de Araceli Oubiña.