«Se a Xustiza apoia o tratamento é fantástico»
13 ene 2016 . Actualizado a las 05:00 h.A quien padece un trastorno límite de personalidad, si es muy sensible, le afectará mucho cómo le digan las cosas o lo que le digan; y eso se refleja en la convivencia y en las relaciones personales, porque usa mecanismos de defensa, no se sabe defender bien, socialmente puede tener miedo o angustias. Y si tiene personalidad evitativa teme los juicios, enfrentarse a las cosas. «Detrás de cada trastorno de personalidade hai moitas causas. Non teñen comportamentos por que si. A personalidade reflexa como a persoa se manexa no mundo», explica Chus Bello, psicóloga de la asociación Trastornos de Personalidad de Galicia.
En los 10 años de funcionamiento «aumentaron as familias asociadas, temos -indica- unhas cen, e actividades. A demanda é diferente: ao principio viñan sobre todo familiares pedindo axuda para persoas afectadas e menores; e agora veñen máis persoas afectadas, adultas, que piden axuda directamente».
Las actividades que ofrecían los primeros años, en Fontiñas, «estaban máis enfocadas a familias». Ahora, en Salgueiriños (en el Cabes) «temos máis actividades para persoas afectadas. E tamén atendemos en Culleredo, Vigo e A Coruña», dice.
La casuística es variada: «As familias veñen porque un fillo ten problemas de relación, de convivencia; non se ergue da cama, costa que saia adiante. Vén un fillo de 30-40 anos que non ten amizades, non traballa, non ten vida funcional, e iso preocupa. Unha porcentaxe menor veñen por problemas de violencia. Buscan sempre que haxa benestar».
Los recursos de que disponga la familia, y si la persona afectada quiere o no ayuda, diferencian la intervención a realizar: «Ofrecemos actividades de psicoeducación con familias, de maneira individual ou en grupo; e asesoramos sobre recursos a que poden acudir. As demandas varían: hai familias que queren mellorar a convivencia; outras, que se queren desfacer da persoa co trastorno, ou buscar unha incapacidade. Ou que teñen preocupación polo futuro, polo que vai acontecer co seu fillo se eles morren».
En el Cabes se realizan «programas de apoio educativo, de autoestima; outros máis enfocados á saúde e o autocoidado; temos cinefórum; en ocasións manualidades, ou andainas solidarias. Facemos traballo encamiñado ao benestar mental das persoas afectadas. E en ocasións formamos a profesionais de outras asociacións ou centros asistenciais», sostiene.
Chus Bello trabaja en esta asociación hace más de 6 años. En ocasiones, como unos meses en el 2015, tuvo refuerzo de otra psicóloga. Y de una educadora social, que cambia cada año y desde este mes es Irene Fernández.
Con ellas se puede contactar a través del correo electrónico tpgalicia@yahoo.es o el teléfono 699 258 993. «Non facemos terapia individual, somos un complemento para a de psiquiatras ou psicólogos. Ou centros de menores, que os hai que funcionan ben. Se intervén a Xustiza e apoia o tratamento dun trastorno de personalidade é fantástico. Moitos pais non se atreven a pedir axuda por comportamentos violentos dun fillo, e non o denuncian, por medo a que o metan no cárcere, que non é o que necesitan; o que precisan é un tratamento. Coñecemos sentenzas de xuíces que derivan a tratamento e iso é positivo para que reciban axuda», manifiesta Chus Bello.
Una década. La asociación funciona desde hace 10 años. Tiene sede en la Casa das Asociacións de Benestar Social (junto a la UMAD), en Salgueiriños. También atiende en A Coruña, Culleredo y Vigo.
Dos especialistas. La atienden actualmente la psicóloga Chus Bello, y la educadora social Irene Fernández.