Regístrate gratis y recibe en tu correo las principales noticias del día

Empresas con pocos escrúpulos timan a mayores con productos «milagrosos»

Juan Ventura Lado Alvela
J. V. Lado CEE / LA VOZ

CAMARIÑAS

DIEGO ALONSO FREIRE

Afectadas de Camariñas relatan sus casos y describen cómo funciona este negocio

02 jul 2017 . Actualizado a las 14:01 h.

La ecuación es sencilla: una persona mayor, a poder ser que viva sola, y un gancho, preferiblemente relacionado con la salud, para acabar colándole, a precios desorbitados, productos que para nada cumplen con los beneficios casi milagrosos que prometen. En base a ese sencillo método, que combina la falta de escrúpulos comerciales con componentes propios del timo o la estafa, se ha montado en España y en otras muchas partes del mundo un negocio multimillonario, que recientemente ha dejado un reguero de afectados por la Costa da Morte.

La exvicepresidenta del Parlamento de Galicia, la camariñana Marisol Soneira, se hacía eco estos días de una caso que ha vivido en primera persona y que tenía a su padre como objetivo, para colarle este tipo de productos. «Acabo de botar con caixas a un tipo que viña a darlle ‘unha terapia’ a meu pai porque disque a concertara onte con el por teléfono. E o interfecto púxoseme digno e díxome que o tratara con respecto. No que vai de mes levo a bronca por día con todos estes impresentables que lle queren vender a meu pai colchóns máxicos, tropecentas liñas de internet e non sei cantas porquerías mais. Nun caso xa estaba o pobre tentando encontrar o número de conta para darllo a un que lle quería vender un coxín milagroso», explicaba Soneira, que da una idea de hasta que punto se pueden aprovechar de la información y las circunstancias de las personas. «Meu pai non é que teña demencia, pero ao mellor déixanlle un recado e dacho pero non se acorda quen llo dou. Estes chamaban preguntando por ‘Manuel Soneira López, de 87 años’. Ten 86, pero el está obsesionado con que ten 87 e non me estrañaría nada que ao mellor o teñan gravado aceptando calquera cousa», detalla Soneira.

No es el único caso. Fabiola Alborés, de Xaviña, cuenta cómo a su madre, Carmen, le han engañado hasta en dos ocasiones con colchones de propiedades casi milagrosas. La madre, que tiene 60 años, explica que ella padece de la columna y su marido del corazón. Acudió a una de esas reuniones comerciales en un local de Vimianzo, «nesas que che regalan unha garrafa de aceite, un xamón, un xogo de toallas... compres ou non compres». El caso es que se vio embarcada en la compra de un colchón «de masaxes, que disque só había outro no hospital de Sada» y que, aunque su precio es de 4.000 euros, a unos cuantos escogidos por motivos de salud se lo dejaban en la módica cantidad de 1.500. Entregó 500, para pagar el resto a crédito. «É duro como unha táboa e eu non podo durmir nel. Cando mo trouxeron firmeilles un papel pero levárono eles, a min non me deixaron copia, e agora non podo devolvelo», se queja.

Sin salir de Camariñas, Marité Tedín, comercial de electrodomésticos, da otro ejemplo. «A unha señora que vive ao lado, co conto da fisioterapia, viñéronlle cun montón de cousas que disque ela comprara, cando era mentira, que non comprou nada. Unha historia parecida a ‘tenemos un regalo para usted’ e despois cóbranche os portes nos que xa che están cobrando o producto».

Cuenta Marité que a su madre ya la tiene más que avisada, pero no sabe cuántos casos de estos se pueden estar dando en personas mayores que viven solas.

«O mellor que poden facer é dicirlle: 'Espere, voume asesorar'. Se marchan, está claro» 

El policía local de Corcubión, Manuel Pais, lidia estos días al menos con una pareja -puede que haya más- que trata de colarle contratos eléctricos a vecinos con el gancho de la tarifa social, prometiéndole que recuperarán dinero pagado de más de años anteriores. «Van xeralmente por xente maior, que vive soa... Petan as portas coa historia esa de se queren reclamar o de anos anteriores e o que realmente lles fan, se poden, é un cambio de compañía. Legalmente pouco lles podemos facer porque se moven nesa liña do que é delito ou o que non. Se tivésemos orde xudicial para, neste caso, revisar a tableta dixital que traían, seguro que sacábamos moito, porque hoxe a venta de datos está á orde do día. Así eu o que fago é aparcar xunta eles, andarlles detrás, a ver se polo menos marchan do pobo», señala el agente. La recomendación que le da Pais a los vecinos es que no faciliten recibos, ni información alguna y, ante la duda, recurrir a gente de confianza: «O mellor que poden facer é dicirlle: ‘espere que me vou asesorar no Concello. Déixeme un momento que lle vou chamar ao policía para que me informe’. Se marchan, xa está máis que claro o que había».

«Eu xa sei que é todo unha trapallada, pero con ir e non comprar xa está»

No todo el mundo cae en este círculo de las gangas que luego traen sorpresas desagradables y, de hecho, hay auténticos expertos en darle la vuelta a la tortilla y ser, en cierta medida, ellos los que se aprovechan de los comerciales. Es el caso de una vecina de Dumbría, que prefiere mantenerse en el anonimato, y que acude de manera asidua a las convocatorias que hay en Vimianzo o en Mazaricos. Incluso ha participado en algún viaje. «Eu xa sei que é todo unha trapallada, pero con ir e non comprarlles nada xa está. Se che dan unha botella de aceite ou un xabón, cóllelo e polo menos pasastes o día e fostes a algún sitio», comenta esta vecina recientemente jubilada.

 

Para prevenir estas situaciones, es aconsejable informar de que existen este tipo de delitos, impartir charlas en los centros de mayores o en las residencias describiendo los hechos y enseñando a detectar el engaño, y en el caso de que este se produzca, animar a que se denuncie para que no quede impune.