Novo divertimento a cargo de Roberto Traba, un sarcástico análise da actualidade dende Fisterra. Bo Nadal!
28 dic 2024 . Actualizado a las 17:23 h.Como estamos no Nadal,
hai luces en todos lados,
e hai abetos, e hai estrelas,
e hai comercios adornados,
e guirnaldas de mil cores,
e nenos moi ben tapados,
entoando panxoliñas
cos seus avós xubilados,
nas praciñas e nos parques ,
onde, ben iluminados,
hai moitos papás «Noeles»
subindo polos tellados.
Tamén hai Beléns viventes,
todos ben organizados,
ata con mulas e bois
e pastores disfrazados.
Eu, como todos os anos,
farei o meu nacemento,
pero esta vez, polo frío,
e porque hai algo de vento,
vouno facer literario
e contarvos nun momento
quen son os meus personaxes,
todos un descubrimento.
Porei da Virxe María
á miña filla Adriana,
que xa está afeita a disfraces
e mais porque me da a gaña.
De Xan Xosé, ao meu xenro,
Xurxo, pois ten boa barba.
Ha de facelo moi ben,
non ten que dicir palabra.
De Neno Xesús ao meu neto,
Roque, que xa me olvidaba,
e de anxo no Portal
hei de botar a Saleta
que pra algo é a miña neta.
De pastora cun canastro
porei a Belen Edreira,
no cesto ha de levar libros,
porque é unha boa libreira,
e ao ladiño xunto a ela
estará Diego Ferreiro
comentando a boa nova
e tocando co pandeiro.
Grobas estará no río
pescando nas súas redes,
e o que está detrás de Grobas,
se mirades ben o vedes,
é o mesmísimo Ameixeiras,
que che vai de afiador
da man de Cristina Viu,
vestida de lavandeira.
Está Xosé Antonio Viña
no castelo, de romano,
por chega algún paisano,
e pregunte, por suposto,
se se pode entrar na aldea
sen pagar ningún imposto.
Camiñando no camiño,
de pastor ca ovella ao lombo,
camiña D. Mon Lendoiro,
con tres músicos que tocan
uns intrumentos de coiro.
Santi Garrido, de anxo,
dá á xente a boa nova
de que que o Salvador do mundo
naceu nunha cova,
e Longueira e Marta López,
xunto con Patricia Blanco,
entre galos e galiñas,
sentados os tres nun banco,
escoitan pra estar ao tanto
o que lles anuncia o anxo.
Por riba da ponte camiña
o bo de Modesto Fraga,
que leva un bordón moi fino
ca cuncha de peregino.
E detrás, á súa zaga,
montados nos seus camelos
repartindo caramelos,
van o meu amigo Jota
e D. “Azafrán” Rodriguez
ao lado dun servidor,
pois non hai trío millor
para facer de Reises Magos
que un trasgo locutor
e dous camiñantes trasgos.
E con isto xa me despido,
pois xa está o Belén armado,
mais se falta algunha xente
que non me teña lembrado,
se me queren desculpar
xa me dou por desculpado.
Desfrutade pois, amigos,
do que queda do Nadal,
ou do equinocio de inverno,
que non me parece mal
aínda que, como di a copla,
tampouco me importa un real
E feliz ano, señoras!
E non o pasedes mal
Que creo que en Noite Vella
non teremos temporal.