«A miña vida deu un xiro grandísimo, antes cantaba entre amigos e nas igrexas»

Ben tempo pasou dende aquela nena que, agochada no corredor da súa casa familiar, escoitaba cantar ao seu avó con admiración. Agora Irma Macías, natural de Reparada (Salto, Vimianzo) é a voz de Luar na Lubre, un dos grupos con máis historia e tradición da música galega.

-Leva xa uns meses de xira coa agrupación. ¿Xa se vai afacendo aos escenarios? ¿Ou aínda lles ten algo de respecto?

-O respecto nunca se lle perde [ri], e ademais eu creo que é algo bo, xa que che axuda a entrar con máis valor en cada actuación. Hai un nervio, un desexo de transmitir o máximo posible á xente que te ve nese momento.

-¿Qué tal a resposta do público?

-Boísima. Noto moito cariño por parte da xente, pero tamén por parte dos compañeiros, que me animan a dar cada vez máis de mín. Esa felicidade eu creo que se transmite á xente: facer o que che gusta non ten prezo.

-¿Lembra como reaccionou cando lle ofreceron entrar a formar parte do grupo? ¿Non sentiu un certo vértigo nese intre?

-Luar na Lubre formou sempre parte de min, dende a admiración. Polo tanto, cando me dan a posibilidade de formar parte, claro que impón moito. «¿Hai unha cámara oculta gravándome?», pensas. Non rematas de crelo.

-¿Como vai a xira? Non paran...

-Afortunadamente, vai xenial. Moitísimos concertos e o público pide e responde moi ben.

-¿Qué ofrecen nesta tempada?

-Hai temas clásicos que son ineludibles, porque xa forman parte da esencia deste grupo. Despois está o novo disco, Ribeira Sacra -Bieito é orixinario de Ourense- onde se recollen músicas, melodías e temas orixinarios desa zona. Fálase dos canóns do Sil, do mosteiro de San Pedro de Roca, que tamén ten unha canción...

-¿Veremos algunha representación soneirá tamén?

-[Ri] ¡A quen non lle gusta difundir a súa terriña! De momento da Costa da Morte levamos «Camariñas», que é quizais o tema máis representativo desta comarca. Vaias a onde vaias a xente pídeo, e é moi fermoso ver un tema da túa terra tan ben acollido.

-¿Hai algún outro tema que para vostede sexa especial?

-Levamos nesta xira unha copla chamada «Se queres», na que se fala do carro tradicional galego, e que ten uns arranxos musicais preciosos. Encántame tamén «Tu gitana», todo un clásico.

-¿Quizais «Negra sombra»?

-¡Por suposto! ¡Qué recordos! Foi das primeiras cancións que comecei a cantar en público. Téñolle un cariño especial.

-A evolución dende aquelas primeiras coplas en público é máis que evidente.

-A miña vida deu un xiro grandísimo dende entón. Comecei entre amigos e veciños, despois pasei ao instituto, á Casa da Cultura de Vimianzo e, máis tarde, ás igrexas. Sempre a nivel aficionado e de xeito completamente autodidacta. Verme agora cun dos grandes grupos da música galega, que tanto admirei, era impensable. Dixéronme unha vez que se soñas moi forte, os soños cúmprense. E pode ser que así sexa.

-¿Qué sinte antes dun concerto?

-É un momento de grandísima ilusión. Ver a esa xente que está agardando a que comeces... ¡Non tes máis que ganas de empezar!

-¿Que actuacións lles agardan para fin de xira?

-Quedan aínda bastantes fechas por diante, e moitas fóra de Galicia. Pasaremos por exemplo por Reino Unido e por Montevideo.

-¿Qué tal o trato por parte do público estranxeiro?

-¡Moi ben! Alucino co cariño e a admiración que amosa o público fóra de Galicia. Vese que hai un respecto moi profundo por Luar na Lubre, e demóstrano moito.

-Pois... moita sorte para o concerto de mañá en Cerceda.

-¡Moita merda, como se soe dicir!

---

---

---