A exposición estará dispoñible ata o 25 de xaneiro no espazo Afundación da Coruña
18 oct 2024 . Actualizado a las 05:00 h.Explica Héctor Francesch que é a aprendizaxe o motor da súa obra. A pulsión de buscar cousas novas e reinventarse. Como un neno que atrapa ao voo canto se lle presenta ao seu ao redor para incorporalo a mundos propios. A soños que, no lenzo e a escultura, vólvense tanxibles.
«Parto de conceptos moi básico como triángulo, cadrado e círculo, e de aí toma forma un universo», así verbaliza o artista de Cadros que nunca pintei —dispoñible para visitar desde onte e ata o 25 de xaneiro no edificio de Afundación da Coruña— o que foi a semente, o xerme da súa última serie pictórica. Pezas que son de textura voluble, pero non abstracta, porque se mantén entre todas elas un fío condutor. Unha intención compartida.
A cor acompaña á xeometría. Con elas, a personificación de obxectos, recoñecibles mesmo no seu distorsión. Conta o creador que esta é a culminación de máis de dúas décadas de produción artística. «É unha alegación pola creatividade. O máis difícil non é a execución dunha obra. O máis difícil é o que sucede na mente. Que a idea ocorra», abunda Francesch.
Traspasa este traballo as fronteiras do lenzo, e desbórdase sobre outras disciplinas como a escultura. Unha delas, feita de aceiro e que coroa a entrada da exposición, mide máis de medio metro de alto e, segundo indica Francesch, pesa máis de 300 quilos. Hai tamén «esculturas de parede». Formas colgantes que, como flotando, redobran os motivos particulares do maquinista deste tren de invencións e representacións. «Reinvención total e absoluta da miña plástica», defíneo el.
Non foi traballo dun día. Os primeiros contornos da idea comezaron a xurdir no 2021. E durante estes tres anos foise cociñando, peza a peza, ata alcanzar o seu culmen en forma desta colección de 62 propostas orixinais. «Sen ningunha dúbida o proxecto máis esixente da miña vida. Acabei exhausto», confesa.
A última manifestación dunha firma creativa que, nos seus termos, «reivindica a sensibilidade, que é o que máis fai falta no mundo de hoxe». Cadros que nunca pintei é, ademais, parte dunha iniciativa solidaria en colaboración co Banco de Alimentos. Arte e mensaxe unidos con os trazos xeométricos dun mundo realmente imaxinario. Do mundo interior de Héctor Francesch.