Ocuartel de Atocha foi elixido no 2005 polo Colexio Oficial de Arquitectos de Galicia para a celebración do Día Mundial da Arquitectura, baixo o lema La ciudad, espacio compartido. É hora de que ese espazo sexa compartido, é dicir, sexa devolto ao concello da Coruña.
A recuperación desta instalación militar para outros usos é unha reivindicación histórica. O candidato á alcaldía polo PP en 1999, Antonio Erias, anunciaba a disposición que tiña Defensa para devolver o cuartel ao Concello, pero o goberno de Aznar non fixo nada. A deputada do PSOE Carmen Marón reclamaba a devolución cando gobernaba o PP, pero calou cando gobernaban en Madrid o seu partido.
O alcalde Francisco Vázquez tamén fixo xestións aproveitando a toma de posesión no 2004 do seu amigo José Bono como ministro de Defensa, entregáballe «un sobrecito con un papelito dentro». A deputada do PP Belén Docampo presentaba en novembro do 2010 unha Proposición non de Lei solicitando a «cesión inmediata» do cuartel ao concello e lamentaba que en seis anos do Goberno de Zapatero non houbese avances.
A permanencia no centro dun cuartel militar resulta anacrónica no século XXI e non ten xustificación, nin sequera por motivos de defensa. Moitas instalacións militares dos núcleos urbanos foron reconvertidas ou cedidas aos concellos. É un auténtico despilfarro destinar este emblemático edificio de 31.000 metros cadrados de superficie edificada para albergar instalacións militares. Ademais de diversos usos do edificio, o patio central podería albergar unha gran praza pública e un aparcamento con saída directa peonil á praza de María Pita.
Mantendo o emprego existente, as oficinas militares poderían trasladarse a outro lugar. Non estaría mal que o Concello recuperase, antes de que sexan subastados, os terreos cedidos a Defensa no vello Parque de Automóbiles de Agrela. Se sempre houbo unanimidade dos grupos municipais (PSOE, PP, BNG, EU) para reivindicar a recuperación de Atocha como equipamento público xestionado polo concello, parece razoábel que presenten unha moción conxunta para a súa aprobación polo Pleno. ¿Ou non?