Andrés Seoane lleva desde los 19 años participando en la organización de la fiesta gastronómica de A Bandeira
29 sep 2024 . Actualizado a las 05:00 h.Andrés Seoane (A Bandeira, 1997) nos atiende a pocas horas de viajar a Madrid para la entrega de un reconocimiento muy especial. En agosto el Ministerio de Turismo dio luz verde a la candidatura de la Festa da Empanada como nueva Fiesta de Interés Turístico Nacional, un distintivo por el que ha trabajado sin descanso desde que tomó las riendas de la asociación organizadora de esta ilustre cita gastronómica. «Non é a túa vida persoal, pero dedicas tantas horas a ese proxecto que é un logro para o que levas traballando moitos anos. É un alivio e unha homenaxe a tantísima xente que o merece, porque traballou moita xente para que Empanada estea onde está», asegura.
A sus 27 años, Andrés acumula casi seis como presidente del colectivo, cabeza de un grupo de jóvenes que tiene como objetivo poner en el lugar que merece A Bandeira, Silleda y su fiesta más singular. «Comecei no 2017 coma vogal. Foi un pouquiño de rebote, era un ano que non se xuntaba unha directiva e montaron algo de última hora. Tiña que facerse a Empanada, liáronme para entrar nun equipo e non saín ata agora salvo na covid, que houbo unha paréntese», explica.
En el 2023 dejó el cargo para ceder el testigo a otra directiva con nuevas ideas, pero ante la falta de alternativas volvió a tomar el mando. «A min encántame a organización de eventos, partimos de que é algo que desfruto, pero quería deixalo por cuestións de tempo. Isto require moitísimas horas porque é un traballo constante ao longo do ano, non só na semana da festa. Non hai un mes de descanso», afirma Andrés, quien asegura haber vivido un año lleno de estrés. «Para min este ano foi durísimo porque coincidiu coa preparación das oposicións para profesor, coa campaña do Interese Turístico Nacional, coa organización das festas e co meu traballo. Ao longo do ano dediqueille tempo á Festa da Empanada entre as doce da noite e as tres da mañá», confiesa.
Pros y contras
Andrés no dejó pasar la ocasión para reconocer el trabajo de sus compañeros de directiva y todos los que lo han ayudado en este camino. «O máis importante foi apoiarse no resto dos compañeiros e especialmente debo mencionar a Leila Fernández, porque este ano poderíase dicir que houbo dous presidentes, ela foi un piar fundamental, foi quen realmente levou o peso», asegura. En este sentido, subraya que la juventud les ha dado algún quebradero de cabeza, aunque al final han derribado las barreras que les impedían avanzar.
«Organizar esta festa é difícil pero bonito, é unha loita e unha aprendizaxe continua. Para min é coma unha carreira de obstáculos e ao ser novos si que nos custou nalgún momento. Por exemplo cando te presentas nas grandes empresas para buscar patrocinio e que confíen en ti. O mesmo pasounos co tema do Interese Turístico Nacional, custounos moito que nos apoiaran ao noso arredor. Era algo que vían imposible para unha asociación, xa que sempre hai grandes concellos, administracións ou empresas detrás», explica.
En cualquier caso, y pese al estrés, considera que «para a túa formación estar en calquera asociación un par de anos é coma un máster». Y hablando de formación, Andrés actualmente trabaja como profesor del ciclo de Gestión Administrativa en el Laxeiro de Lalín. Aunque estudió Derecho y Relaciones Laborales, lo hace después de aprobar este año las oposiciones siendo la mejor nota. «O segredo está na constancia, non decaer ningún día. Son moi esixente comigo mesmo en todo o que fago e gústame rematar aquilo que empezo», apunta.
¿Ganas de marcha?
Andrés es un enamorado de A Bandeira y la empanada, pero claro, cuando estás en semejante vorágine organizativa, las ganas de fiesta se reducen significativamente. «Non desfruto da festa ata o sábado de madrugada. Calquera cousa que pase son o responsable, entón é unha presión engadida que me impide gozar de todo. E que non paras, son días de durmir dúas ou tres horas, levantarme, marchar correndo para a festa e volver á noite sen almorzar, comer e cear», comenta entre risas.
Tal es así que hasta se le cierra un poco el estómago delante de una sabrosa empanada. «É verdade que nas semanas máis intensas previas á festa non quero ver unha empanada diante (ríe). Cólleslle algo de tirria, pero ao longo do ano encántame, é un produto que sempre defendo. O bo da empanada é que nela entra todo!», sostiene.
«Despois deste ano chego moi satisfeito, pero sen forzas. Deben vir novas ideas e proxectos. Necesito un descanso e oxalá chegue un súper equipo ao que axudarei en todo», concluye Andrés horas antes de presentarse en el Teatro Real para cumplir un sueño.
Aunque se graduó en Derecho y Relaciones Laborales, su pasión desde siempre fue la docencia. «Lembro poñer a todos os bonecos repartidos pola habitación para darlles clase», comenta. Ahora trabaja como profesor de FP en el IES Laxeiro.
Para que la fiesta siga creciendo, Andrés menciona algunos proyectos encaminados como el acondicionamiento de la carballeira en la que se celebra la cita, pero especialmente asegura que falta «presumir da Empanada, algo que fan moi ben en concellos como Lalín co cocido».