A cedeiresa Ana López Cheda acaba de gañar un galardón polo seu método aplicado á medicina
19 jul 2021 . Actualizado a las 05:00 h.Aos seus trinta e poucos anos, a cedeiresa Ana López Cheda leva ás costas moito tempo de formación e múltiples experiencias no estranxeiro. Grazas ao seu labor investigador na «análise de supervivencia», acaba de acadar o Premio do Seio (Sociedad de Estadística e investigación operativa) da Fundación BBVA á mellor contribución metodolóxica en Estatística. Malia que a súa alma mater é a Universidade da Coruña, onde estudou Enxeñería Informática e agora traballa para o Centro de Investigación singular (CITIC), residiu en Finlandia, en Canadá e mesmo no Brasil. Cando iniciou a tese tivo a ocasión de escoller entre marchar doutorarse a Bélxica ou a Portugal, e decidiuse pola Universidade do Porto, onde deu un xiro á súa carreira e traballou para o Instituto de Saúde Pública.
-En que consiste o traballo polo que recibiu este premio?
-É un artigo que publicamos sobre o que estamos a facer os meus compañeiros e eu no grupo de traballo. Titúlase «Estimación no paramétrica de la incidencia y selección bootstrap de ancho de banda en modelos de mezcla de curados y no curados» e foi publicado na revista científica Computational Statistics & Data Analysis. Para ser máis específica, estudamos o que nós denominamos a «análise da supervivencia» ou o tempo que pasa ata que acontece un suceso de interese, que no caso dun paciente, é o tempo que transcorre dende que cae doente ata o momento da morte ou, nos pacientes curados, da recaída. Nós aplicámolo á medicina, pero é posible adaptar o método a moitos outros estudos que non teñen nada que ver coa saúde.
-Como funciona un grupo de investigación?
-Somos un total de 30 investigadores e repartímonos en varios grupiños de catro ou de cinco persoas. Cada un deses grupos desenvolve tarefas distintas en función do campo no que esteamos especializados. O meu é o aplicado á saúde, e todos levamos ese premio grazas ao traballo conxunto.
-Non considerou quedar no estranxeiro por mor da precariedade da investigación?
-Sempre quixen vivir en Galicia, aínda que aproveitei todas as oportunidades que se me brindaron para saír. A min gústame moito aprender e vivir experiencias fóra, pero non nego que é moi precario ser investigadora na universidade española e que precisamente por iso moita xente acaba emigrando ou traballando para a empresa privada. Con dicirche que cada ano en España lense unhas 10.000 teses e só se conceden arredor de 1.000 becas posdoutorais. Penso que queda bastante claro que aínda que é factible acceder a axudas durante o doutoramento, o difícil ven despois.
-Que supón o premio a nivel profesional e a nivel persoal, se é que hai distinción?
-Eu diría que en ambos os dous sentidos este recoñecemento supón un incentivo moi grande para continuar nesta liña de investigación e seguir contribuíndo ao ámbito da saúde no que poida. Pero sobre todo penso na utilidade que pode ter este método para as investigacións doutras persoas e no orgullo que sería ter servido de axuda durante o proceso.