Albert Angelo é un entomólogo e clarinetista catalán autor de «Escritores contra escritores», no que recolle as maledicencias máis ruíns que un poida imaxinar entre literatos. Eduardo Blanco-Amor non aparece no libro, pero quizais fose, entre nós, quen máis chismes, insidias, insultos e alcumes homófobos e morbosos colleitou. Os seus inimigos, políticos e persoais, arremeteron contra il facendo ferinte fincapé, como non, na opción sexual. Nada máis chegar a Bos Aires (1919), tocado polas musas e bo mozo, elegante no vestir e no dicir, tivo que blindarse contra sarcasmos, anónimos e coplas noxentas. De Floristel e de «anxo do alalá» pasou axiña a «puto de los de Llavallol», famoso xuíz que aglutinaba daquela un selecto clube homosexual, sorte de Bloomsbury porteño. Coa chegada da República -só por dar un exemplo- Vicente Barro, arredista, antes anarquista, chámalle de todo a «la donna e móbile» n´A Fouce e remata: non falemos de «pecados orixinales», porque mellor é «non meneallo». Pola súa parte, EBA nunca se achicou, nin alá nin acá, tiña talento, coraxe e valentía. Hoxe, sempre en Auria, con 117 anos, chíscalle o ollo a alguén e rindo, estrea Fundación.