«Estou desesperada, pido axuda para que ingresen ao meu fillo drogadicto»

D. Vázquez SADA / LA VOZ

GALICIA

M.ª del Carmen Rodríguez, hostelera en Sada, reclama atención para su hijo y más seguridad.
M.ª del Carmen Rodríguez, hostelera en Sada, reclama atención para su hijo y más seguridad. ANGEL MANSO

Una vecina de Sada reclama más vigilancia y ayudas para que traten a su hijo. Admite que siente vergüenza «se anda roubando por aí aos veciños»

14 oct 2023 . Actualizado a las 05:00 h.

«A Xustiza ten unha venda nos ollos, pero tamén ten uns tapóns ben grandes, eu é tanta a impotencia que teño porque ninguén me faga caso...», relata María del Carmen Rodríguez, una vecina de Sada de 66 años cuya máxima preocupación es su hijo pequeño, de 40, que define sin eufemismos como drogadicto y para el que pide el ingreso en una unidad psiquiátrica. «Estivo case sete anos desenganchado, e traballaba e estaba perfecto, pero volveu caer este ano nese mundo, non sei a razón, e a caída é terrible, non sei que facer», explica unas horas antes de acompañarlo al Hospital de Ferrol.

No oculta las consecuencias para todo su entorno de que su hijo comenzara en el mundo de la droga a los 18 años. «Tivo problemas coa Xustiza, pagounos, estivo preso, e tivemos unha loita titánica para que o deixara, quedei alucinada cando volveu outra vez este abril», asegura, mientras que relata que ha tenido que llamar a todas las amistades que tienen para que nadie le siga prestado dinero e intentar así cortar su suministro. En algunos casos no llegó a tiempo. «Isto é un sinvivir», admite.

Mezcla de sustancias

«O de agora é máis aditivo, antes tomaba heroína, agora coca, pero débena mesturar con algo máis, con drogas novas, porque chega a ter alucinacións, escoita voces que lle falan», afirma, puntualizando que el tratamiento que recibe ahora solo es para que se calme. «Estou desesperada, pido axuda para que o ingresen nun centro psiquiátrico porque é a pescadilla que morde a cola, no centro terapéutico dinlle que ten que estar 15 días limpo para poder entrar, pero el non é capaz», relata, asegurando que ante su estado ha recurrido a los servicios de urgencia en varias ocasiones, aunque entiende que no es el personal de emergencias el que tiene que atender este tipo de casos.

«As autoridades non fan nada, a Garda Civil nada, e tampouco hai policía patrullando de noite, aquí todo é un campo aberto para os que trapichean —que para min é igual que traficar— . Fanlle moito dano á xuventude e tamén ao meu fillo», apostilla. Esta madre, que regenta un bar, reconoce que le da «vergonza se anda roubando por aí aos veciños, para darllo a eses desgraciados, aínda que non é el o único, porque tamén se cometeron roubos mentres estivo no cárcere», puntualiza. «O meu fillo non é un santo, non o estou a defender nin a poñer nun altar, pero aquí estanlle metendo fentanilo, calquera cousa, deterxente, e se ninguén fai nada isto vai ser unha bomba de reloxería», dice sin cortapisas.

«Fun ata o xulgado para pedirlles que me axudaran, para que dean unha orde de ingreso, pero dixéronme que teño que facelo cun avogado, cun escrito», critica. Y teme que si no le dan una solución «nunha destas ao mellor morre, pero non só é el, quen vai facer algo por eses rapaces novos?», se pregunta, insistiendo que lo que se necesita cortar es el suministro.

María del Carmen Rodríguez explica que sale públicamente para conseguir una reacción de las autoridades y «para sacar toda a droga de aquí», ya que no sabe adónde más dirigirse para que atiendan sus súplicas. «Acabarei escribíndolle ao presidente ou ao rei e fágoo por min, polo meu fillo, e polos problemas que xera a droga en Sada», dice, un hecho que vincula directamente con la delincuencia. «Estamos igual que nos 80 ou nos 90», sentencia.