F arta de todo, saín mercar un bikini antes de que o Parlamento aplauda outra vez e me obrigue ao nudismo. Á fin, as malas noticias deben recibirse ben vestida e cos labios pintados, así que fun disposta a ser a bañista máis sexy entre Bares e Samil. Estaba eu nesas cando se achegou unha desas dependentas con corpo de lencería que nin súa nin ten estrías. «¿Buscas bikini?». Miroume de abaixo a arriba e matoume: «¿Unha talla 44?». Meu Deus, pensei, pero non me deu tempo a seguir lamentándome: «Xa sei que non levas esa talla, pero este ano é así para as que botastes barriguiña». Empregou un ton acusador, coma se se subise co presidente á tribuna e me berrase: «¡Pecadora! ¡Engordaches en plena crise! ¡Sufre!». Co seu sorriso, semelloume por un intre Andrea Fabra cando o «Que se jodan». Empecei a enfadarme. Polo visto, este ano os bikinis cortáronse para mulleres cun aparello reprodutor antimaterial coma o bosón de Higgs. Iso, ou o presidente tamén convenceu os deseñadores para que nos animen a pasar fame. «Por iso creo que deberías mirar tamén un bañador: suxéitache mellor todo iso. Hai uns de 100 euros», dixo interrompendo os meus pensamentos e mirándome o abdome. «¿Coa rebaixa?», preguntei convencida de que a contratara o Goberno. «Coa rebaixa». Volveu sorrir a lo Fabra mentres me ollaba saír coma se de golpe se me despintasen os labios e me quitasen a paga extra.
Agora, superado o trance e consciente de que perdín o dereito a ser sexy, escribo que recortaron os bikinis para que as escritoras con barriga nos deprimamos, e dáme a risa. O ordenador non é somerxible, así que xa serei sexy outro día. Cando non fagan falta as palabras libres.