O escenario político estatal está convertido nunha montaña rusa no que o inquilino da Moncloa muda en 48 horas, un ministro sae pola porta en apenas unha semana e o cuñado do Rei entra na cadea certificando até que punto está tocado o réxime do 78. O BNG saudou o éxito da moción de censura, no que as forzas nacionalistas tiveron un papel esencial, por elemental respecto democrático: un partido condenado por corrupción, con caixa B e financiado con diñeiro negro, non podía seguir no poder. E a partir de agora, que? Máis aló da foto do Consello de ministros e de ministras que constata a obviedade de que sobran mulleres cualificadas, que implica Sáchez para Galiza? A moción deixou espida unha realidade: Galiza como suxeito político, como nación, esta desaparecida dos debates do Estado. A combinación dun presidente da Xunta subordinado ao PP con deputadas e deputados supeditados as forzas políticas estatais é letal e conduce a este país á irrelevancia política. Só así se explica que mentres Madrid recibe 4.000 miilóns de euros para rescatar as súas autoestradas, Galiza soporte a estafa da AP9, que Euskadi teña unha tarifa eléctrica propia que se lle nega a Galiza. So así se explica que mentres Xixón, Bilbao, Barcelona ou Valencia recibiron 5.000 millóns de euros para financiar os seus portos exteriores, Punta Langosteria siga sen conexión ferroviaria. Só así se explica un servizo ferroviario decimonónico, fora do Eixo Atlántico, e anos de atraso no AVE cando outros levan 25 anos de alta velocidade. A lista da discriminación a Galiza é longa. Mais a pregunta é se o Executivo de Pedro Sánchez vai marcar algunha diferencia ou repetirá o modus operandi de dicir unha cousa na oposición e votar a contraria no Goberno?
O BNG xa puxo sobre a mesa a Axenda Galega 2020, con temas de país para impulsar desde o Parlamento ante Madrid, con propostas que van desde a derrogación da reforma laboral, da Lomce ou da lei mordaza, até a transferencia da AP9, supresión da prórroga de Ence, tarifa eléctrica galega e unha medida de gran simbolismo como a devolución do Pazo de Meirás. Pero tamén a modernización do ferrocarril, un sistema de concerto económico e abrir o debate para superar unha autonomía autoanémica e camiñar cara un novo estatus político que nos permita decidir sobre os aspectos clave da sociedade galega. A resposta a esta axenda definirá se Sánchez supón un cambio real para Galiza ou mera alternancia na discriminación. Os feitos non tardarán en falar por el.