Pregúntanme por que non escribo sobre o sindicato de prostitutas; algúns porque están en contra de legalizar a prostitución, e outros, sospeito que con intencións menos claras. A todos eles quero lembrarlles que a miña postura en contra da legalización segue sendo a mesma que xa expuxen en intervencións públicas e nas páxinas deste xornal, onde, grazas aos avances da técnica, xa non hai que consultar en hemerotecas, senón que están ao alcance dun clic a través do seu computador. E para refrescarlles a memoria e facilitar a tarefa doulles algúns títulos:
No ano 2001 escribín «Negreiros do sexo», «Puta diplomada» e «Gustaríalle que ou fixese a súa filla?». En 2002, «Nin veo, nin bordel legalizados» e «Prostitución S. L.». En 2005, «Legalizar a infamia». En 2006, «Traballadoras do sexo» e «Prostitutas autoxestionadas». En 2009, «Sexo fácil e barato». En 2011: «Impostos , cans e prostitutas». En 2015, «Legalizar ou mal».
Desde entón ata hoxe veño repetindo que os intentos de legalización só favoreceron aos donos dos prostíbulos, hoxe chamados empresarios de locais de alterne, que as prostitutas seguen igual de explotadas, e que non se pode legalizar a escravitude, nin a tortura, nin a venda de órganos para transplantes, nin o traballo infantil, nin a prostitución. Todo iso hai que abolilo.
En canto ao sindicato actual de prostitutas, o que digo é que cando a un porteiro lle meten goles o míster do equipo non substitúe ao defensa; ao que cambia é ao porteiro, que non soubo deter os balóns que chegan á súa portería. E que me sorprende que apareza un sindicato de prostitutas no BOE e a cesada sexa a directora xeral e non a ministra do ramo, que, segundo propia confesión, non tiña nin a menor idea do que se estaba cocendo no seu ministerio.
E tamén digo que, se sigo escribindo sobre o tema, a pesar do desánimo de tantas batallas perdidas, é porque manteño a esperanza de que algún día se alcance a soñada igualdade, e que as putas sexan só un triste recordo histórico, igual que hoxe o é a escravitude.