Os refluxos son os procesos progresivos de transición desde a marea chea á baixamar. As eleccións de onte marcan indicios de refluxo. Nas Mareas, moi obviamente. Pero, en xeral, en Galicia, e en España, o refluxo afecta a todas as forzas radicais que recibiran, polo descontento e o enfado social tras a crise económica, un fluxo cara arriba.
O refluxo fai que, dalgunha maneira, os partidos tradicionais son os que recuperan o protagonismo, tanto ao frente das institucións como liderando á oposición. Se no peor da crise non se produciu a perda desa posición, difícil semella que se vaia a producir agora que as augas voltan, pouco a pouco, ás súas canles habituais.
Curiosa e circunstancialmente, o refluxo ten un aire «retro». Non hai máis que ollar quen lideraba as listas coas que se obtiveron os mellores resultados en España (Castela-A Mancha, Extremadura); en Galicia (Vigo, Santiago); ou mesmo nas europeas: Non son caras novas, máis ben caras cun aire retro. E ás veces, máis que retro, retro vintage; que deixou vello ao novo e fai seguro ao vello.
E todo iso nun marco, o europeo, no que a pesares dos malos presaxios, segue prevalecendo a estable e segura coalición dos partidos vellos. Que aguantou mesmo nos peores momentos. Só o tempo nos dirá se este refluxo retro será duradeiro.