Hai momentos na vida das persoas e tamén dos pobos en que as cousas tórcense, multiplícanse os problemas e comezan a sucederse fracasos e desgrazas de todo tipo. Aínda que adoitan producirse por erros que non se deberon cometer e por actitudes que deberon evitarse, case sempre tendemos a pensar que os nosos males débense a forzas escuras que non depende da nosa vontade, como o Destino.
Xa eramos o país europeo máis afectado pola pandemia e o que peor a xestionou, tanto no que se refire á saúde pública como á economía. E agora descubríronse en España casos dunha variante do covid-19 do que aínda se descoñece o perigo, e que se propaga con gran rapidez. Non se sabe cal é a orixe, pero xa lle deron o mesmo nome que á gripe de 1918, que tampouco se orixinou en España: é a «variante española».
No dereito que rexía a República romana existía a posibilidade de elixir a un maxistrado ao que se conferían os plenos poderes do Estado para facer fronte unha situación de crise. A esa figura déuselle o nome de «ditador» e o seu mandato tiña un prazo máximo de seis meses. Para resolver a actual situación de extrema gravidade os deputados españois inspiráronse, sen dúbida, no dereito romano, e outorgaron ao señor Sánchez plenos poderes para que durante seis meses siga demostrando a súa incrible capacidade para manterse no poder.
Verdadeiramente, mirounos unha meiga.