Con néboa cerebral desde a covid

Sonia Villapol CIENTÍFICA DO CENTRO HOUSTON METHODIST WEILL CORNELL MEDICAL COLLEGE (TEXAS, EE.UU.) E COMPOÑENTE DO EQUIPO DE INVESTIGACIÓN INTERNACIONAL DA COVID-19 (COV-IRT.ORG)

OPINIÓN

María Pedreda

13 jun 2023 . Actualizado a las 05:00 h.

Aínda que xa pasamos a páxina pandémica, o risco de reinfeccións segue a ser unha realidade, polo que temos que seguir facendo todo o posible para evitar contraer a covid. Unha razón importante para isto é que unha porcentaxe da poboación infectada polo virus, que oscila entre o 5 % e o 30 %, o que se estima que afecte a unhas 70.000 persoas en Galicia, arrastran síntomas persistentes que varían en intensidade e esténdense máis alá do sistema respiratorio. É importante recoñecer os síntomas, os máis comúns son a fatiga, o malestar posterior ao esforzo e a néboa cerebral. Outros son os mareos, síntomas intestinais, palpitacións cardíacas, problemas sexuais e perda ou cambio do olfacto ou do gusto. Tamén a sede, a tose crónica, a dor no peito ou movementos anormais como espasmos musculares ou sacudidas. Aínda que a maioría das persoas que contraen a covid non experimentan ningún deterioro neurolóxico, lamentablemente algunhas persoas, incluídas as que teñen síntomas inicialmente leves, son susceptibles de sufrir danos no cerebro. As razóns probablemente sexan multifactoriais e complexas. A néboa cerebral persistente é unha condición caracterizada por unha serie de síntomas cognitivos que poden incluír dificultade para concentrarse, trastornos do sono, cambios de humor, problemas de memoria, fatiga mental ou confusión, que poden durar varios anos despois da infección. Dependendo da gravidade, pode afectar significativamente o funcionamento diario e a calidade de vida, ou causar incapacidades serias. Crese que é o resultado dunha complexa interacción de factores, incluídos os efectos directos do virus no cerebro, a inflamación, a desregulación do sistema inmunitario e a carga física e emocional que causan a enfermidade. A heteroxeneidade dos síntomas e a variabilidade na súa duración e gravidade fan que sexa difícil identificar unha única causa.

O virus pode danar o sistema nervioso autónomo, o que provoca anomalías na frecuencia cardíaca e na presión arterial. Ademais, infectar e ferir os revestimentos dos vasos sanguíneos e facer que o sangue coagule máis facilmente. A redución do fluxo sanguíneo e da subministración de osíxeno ao cerebro causa dificultades cognitivas e ocasiona accidentes cerebrovasculares ou ataques cardíacos mesmo na xente nova. Mais a afectación da covid ao cerebro tamén desencadea a aparición de trastornos psicolóxicos como a depresión grave ou a ansiedade. Ao mesmo tempo, o feito de enfrontarse a unha enfermidade prolongada e as súas consecuencias incrementa a angustia psicolóxica.

É importante ter en conta que o espectro da néboa cerebral relacionada coa covid vese influenciado por factores individuais como a idade, a saúde xeral, as capacidades cognitivas preexistentes e a gravidade da infección inicial. As persoas que pasaron a enfermidade gravemente teñen máis risco de sufrir deterioro cognitivo, sobre todo as persoas maiores con maior incidencia de ser diagnosticadas con enfermidades neurodexenerativas coma o alzhéimer nun ano. As vacinas non só reduciron moito o risco de enfermar gravemente pola covid, tamén o de sufrir danos a longo prazo. Con todo, se despois de pasar a covid se está experimentando síntomas cognitivos persistentes e preocupantes, o mellor é consultar cun profesional sanitario que poida proporcionar unha avaliación adecuada e tratamento. A terapia de rehabilitación cognitiva, exercicio físico aeróbico, alimentación saudable, abordar os problemas dos trastornos do sono, apoio psicolóxico, hábitos de vida saudables ou a prescrición de medicamentos ou tratamentos específicos para cada síntoma poden axudar a mellorar. No meu equipo de investigación estamos a avaliar a asociación dos cambios da microbiota intestinal coa saúde neurocognitiva dos pacientes de covid persistente para dar cun mellor diagnóstico e tratamento. Porén, debido á presenza de moitos outros factores e variables que causan estes trastornos, é fundamental dar prioridade a máis investigacións científicas que exploren os mecanismos subxacentes e desenvolver intervencións dirixidas canto antes que freen estas secuelas.