Hai anos volveu facer fortuna na capital o dito, atribuído a Eugenio d’Ors, de que en Madrid, ás oito da tarde, ou dás unha conferencia ou cha dan. Agora, as tardes madrileñas adoitan ser menos esixentes. Pero non as mañás. Probablemente o filósofo catalán e profesor de Ciencia da Cultura na Universidade Complutense hoxe afirmaría que en Madrid, ás nove da mañá, ou dás unha entrevista con almorzo ou cha dan. Hai dúas modalidades de entrevistas almorzo. Algunhas son nun estudio radiofónico, o que facilita que os ouvintes elixan tanto que é o que queren almorzar e como queren o café con que o acompañan. Moitas outras, en cambio, son convocadas no salón dun luxoso hotel, o que obriga a madrugar un pouco máis e restrinxe as posibilidades de complementar o café a uns minúsculos sándwichs ou uns croissants pequeniños, un traballo tan de ourivaría que as primeiras veces cheguei a pensar que eran mero atrezo.
Co tempo funme decatando de que tanto os almorzos informativos das nove da mañá e os minúsculos croissants, como é natural (e a diferenza dos zumes que poñen), persisten porque cada un cumpre cunha importante función social. As declaracións a esas horas marcan a axenda informativa e política do día, incluso condicionan as sesións plenarias do Congreso apenas unhas horas despois. Mesmo un anuncio ben meditado pode variar unha votación ou o ton do debate parlamentario. Sen ir máis lonxe, esta mesma semana os deputados de Junts advertiron o mércores que non apoiarían co seu voto a tramitación do proxecto de lei presentado polo Goberno que crea unha oficina de dereitos de autor nin ningunha outra lei que non blindase as competencias catalás ou respectase a súa singularidade. Pero o xoves, nun almorzo matutino nun medio de comunicación, unha destacada membro do Goberno saca á palestra o financiamento autonómico, para aclarar que a súa reforma terá en conta a singularidade catalá, no marco de todas as singularidades autonómicas. Junts procede a retirar a súa emenda á totalidade e un par de horas máis tarde o proxecto de lei inicia o seu camiño no lexislativo.
O que tamén ilustra a utilidade social dos croissants de ourivaría. Sempre que lle preguntaban sobre os requisitos que consideraba necesarios para quen quixese dedicarse á política, Fraga remataba sinalando que era preciso ter un estómago apto para almorzar un sapo cada día. Non se pode imaxinar mellor adestramento que a inxesta matutina co café de dous ou tres deses minicroissants un par de veces á semana.
E así, entre almorzos ás nove da mañá, nos que o café se acompaña sucesiva ou simultaneamente de minicroissants ou sapos como o do financiamento autonómico, van pasando, de momento, os días e as semanas. Dado que o menú non resulta saudable, o Goberno debería tentar varialo un pouco, porque o país corre risco de empacho. Non hai máis que ollar para algún dos resultados das eleccións europeas para decatarse de que o recomendable é evitar tanto sapo.