O placer da lectura

Marina Mayoral
Marina Mayoral PÁXINAS SOLTAS

OPINIÓN

MARCOS MÍGUEZ

25 sep 2024 . Actualizado a las 05:00 h.

Moitas familias coméntanme con preocupación que os seus fillos non len, ás veces nin sequera o libro que lles poñen como lectura obrigatoria no colexio: pregúntanlle a un compañeiro, ou recorren ao Rincón del vago para que lles resuma o argumento. Eu sempre lles digo que unha lectura obrigatoria nunca conducirá ao pracer de ler, por moi bo que sexa o libro recomendado. O camiño que eu considero adecuado é fomentar a curiosidade natural dos nenos pequenos. Hai que sacalos á rúa, ou a un parque, e deixarlles que vaian descubrindo o mundo: unha pedriña que brilla, unha folla caída dunha árbore, o papel que envolveu un caramelo, o vestido de cores da muller que pasa ao seu lado... Nunca darlles un móbil porque nese caso o mundo natural desaparece e só ven a pantalla. Superado ese erro, hai que evitar tamén sentar aos xemelgos un fronte a outro ou utilizar a capota do coche para illalos. Eles están buscando o seu lugar no mundo e hai que facilitarlles a tarefa. A regra de ouro é que o pai sexa lector. O neno ou a nena achegaranse ao pai intrigados por ese obxecto misterioso do que non aparta os ollos. «Cando sexas maior poderás lelo», adoita dicirlles... Pasan os anos e na escola ensínanlle a ler, pero non lle gusta facelo. E agora vén o truco: o libro que o pai ten na man pode ser —por citar os que eu utilizo— da miña amiga Carmen García Romeu, ou de José María Merino, tamén amigo e autor de excelentes contos infantís. O pai dille: queres lelo comigo? E ese día, por primeira vez, os seus fillos descobren o pracer de ler, e se o repite un día e outro, crearalles un hábito que lles proporcionará moitas horas de pracer ao longo da súa vida. E será algo que sempre lle agradecerán.