
Impuestos a las energéticas
Comenzamos el 2025 con frío, mucho frío, climatológico y en nuestra depauperada economía doméstica, que vive un calvario al margen de las cifras saludables de la macroeconomía. La ministra de Trabajo, y vicepresidenta, en su cruzada seglar y pseudoprogresista contra las eléctricas, en cuyos consejos de Administración se sientan políticos y sindicalistas de su órbita, les ha subido los impuestos, que, como de costumbre y en la práctica, no redundarán en beneficio de los ciudadanos abaratando nuestros recibos de la luz; muy al contrario, a la subida del IVA al tipo máximo, el conocido 21 %, el Gobierno sumará otros dos impuestos, el especial de la electricidad (IEE ) y el que pesa sobre la producción de la energía eléctrica (IVPEE ), lo que conllevará que los españoles de a pie, esos a quien falsamente dice defender, pagaremos lo que no está escrito por lo que debería considerarse un bien de primera necesidad, básico, o pasaremos frío en nuestras viviendas. Tendremos que ir vestidos como si fuéramos inuits o habitantes de la Laponia del sur de Europa, tal será el resultado de la falsa política de igualdad distributiva que doña Yolanda lleva a cabo. Esa falacia de los impuestos «a los ricos», aplaudida por su beneficiado y acrítico entorno, queda reducida a demagogia para izquierdistas de salón bien retribuidos y otra vuelta de tuerca para los trabajadores y jubilados. ¿Estado social? Sí, en la dirección de su domicilio y en la del resto de la clase dirigente conformada por el Gobierno y allegados. Los demás pasamos por caja... para pagar más y permitirnos menos. José Manuel Mosquera. Sada.
Exámenes CAP para conductores
Los exámenes correspondientes al curso CAP (Certificado de Aptitud Profesional), una titulación requerida para todos los conductores profesionales, se celebran en el edificio administrativo de la Xunta en Santiago. Como es normal, no se permite el acceso al aula de exámenes con teléfonos móviles o cualquier otro medio de acceso a internet, pero no se proporciona a los asistentes ningún sitio donde guardarlos. Los asistentes a este examen, que provienen de toda Galicia y en muchos casos se desplazan en transporte público, no tienen dónde dejar su móvil si quieren acceder a la sala de exámenes. Aquí es donde la picaresca de algunos, con la complacencia implícita de la autoridad competente, entra en juego. Existe un bar en las proximidades que ofrece servicio de «consigna », naturalmente pagando. Dudo de que este establecimiento posea licencia para ofrecer dicho servicio, y que tenga un seguro apropiado para cubrir posibles daños en estos objetos bajo custodia.
Otro aspecto es que el examen se hace por escrito, pero no se ofrece una silla con mesa o un bolígrafo para poder contestar a las 100 preguntas tipo test. Simplemente se asigna a cada asistente una silla y una tablilla que tiene que apoyar en las rodillas para poder realizar el examen. Esto es Galicia en el 2025. Enrique J. C. García.
Agradecemento á vigairía de Tui-Vigo
Nos estados emocionais dunha persoa ás veces é difícil levar a vida diaria, e máis se a persoa afectada carece de recursos económicos, ante a saturación e precaria asistencia psicolóxica no Servizo Galego de Saúde, con citas de un ano de agarda. Ó longo da miña vida estiven sumido en estados emocionais complexos na súa abordaxe, incluso con desprezo e burla da veciñanza, entre os anos 2012 e 2017.
En cambio, sempre me sentín acompañado, con humanidade, profesionalidade e saber, por Jesús Martínez Carracedo, que na actualidade, entre as moitas responsabilidades asumidas as 24 horas do día, está ao fronte da vigairía económica da diocese de Tui-Vigo. É lembrado na área sanitaria de Vigo polos seus desvelos cara aos enfermos ingresados no Hospital do Meixoeiro e as súas sufridas familias. Estarei sempre agradecido de corazón polo o seu acompañamento, á marxe da hora e día que sexa. Incluso a Xunta debera acudir ao mencionado amigo aos efectos da xestión na saúde mental, polo seu inestimable asesoramento en favor da sociedade. José Carlos Represas Domínguez. Ponteareas.
Tráxico accidente
O primeiro día do ano, que debía traer ledicia e renovación, deixounos un baleiro inmenso e un frío difícil de expresar. O morno sol deste primeiro de xaneiro acompaña a tristura que nos invade pola perda dun antigo alumno querido, Nicolás, quen partiu de xeito tráxico nun accidente que golpea o noso corazón. O seu sorriso permanente e o trato exquisito quedarán gravados en todos os que tivemos o privilexio de coñecelo. Sempre colaborador, sempre traballador, foi un exemplo de entrega e constancia, un rapaz que soubo gañar o afecto e a admiración de quen o rodeaba.
A súa ausencia déixanos un profundo sentimento de tristura, pero tamén a lembranza dun espírito nobre e luminoso. Adoitamos dicir que son os profesores os que nos transforman, pero hai rapaces coma el que nos deixan unha fonda pegada. Que o calor das boas lembranzas que nos deixou poida mitigar, aínda que só sexa un pouco, a friaxe deste día tan triste. Querido Nicolás, descansa en paz. A túa bondade quedará para sempre connosco. Tareixa Abal Santorum (Profesora do IES Arcebispo Xelmírez II, Santiago).