A recente nova de que os prezos dos alugueiros seguen subindo en España fíxome acordarme do noso gran xornalista galego e internacional Julio Camba (cuxa nova edición do Premio de Xornalismo, por certo, fallarase en breve). Como moitos saberán, pasou gran parte da súa vida vivindo en hoteis, unha elección que reflectía o seu rexeitamento ás complicacións e a súa preferencia por unha vida sinxela e libre de ataduras. Algúns dos hoteis máis coñecidos nos que residiu son o Palace (Madrid), A Mariña (Vilagarcía de Arousa), Ritz (París) e nalgún que outro hotel en Nova York mentres traballaba alí como correspondente.
Pois ben; unha anécdota soada do xornalista ten que ver precisamente co tema da vivenda. Mentres vivía nun hotel en Madrid, alguén lle preguntou por que non se buscaba unha casa. Como era habitual nel, tomouse o seu tempo para contestar. A continuación, tomouse o queixo e, cun sorriso ladeado, respondeu: «Para que vou ter unha casa? Se teño casa, tería que comprar mobles. E se compro mobles, tería que preocuparme por eles. Ademais, logo tería que ter un reloxo para espertarme e vixiar a hora de ir traballar para pagar os mobles e a casa. É moita lea. En cambio, aquí danmo todo feito».
Aínda que en circunstancias que son totalmente distintas —entre outras cousas, porque a Julio Camba ás veces axudábanlle os amigos para sufragar os gastos destes luxosos hoteis, e, así calquera!—, se seguimos con esta inercia aos mozos do noso país non lles vai quedar máis remedio que vivir no Palace ou no Ritz. Poida que ata sexa máis barato.