«Leyma Coruña: Scrubb, Diagne, Jacovics, Heurtel..., pero ningún Rodríguez, García, Sánchez»

OPINIÓN

Deporte
Son totalmente profano no baloncesto, pero penso que o máis importante, tanto neste deporte como en todos en xeral, é a participación, é os valores de igualdade, disciplina, perseveranza, inclusión... Cada xogador ten as súas capacidades, progresión, obxectivos, necesidades... Se se gaña, mellor; se se queda campión, estupendo, e se se perde non pasa nada.
Isto ven a conta do aliñamento do Leyma Coruña (un equipo subvencionado por institucións e que usa instalacións municipais): Scrubb, Diagne, Jacovics, Heurtel..., pero ningún Rodríguez, García, Sánchez, e xa non digamos Loureiro, Ferreño, Antón, Xan, Fuco.
Creo e repito que o máis importante é a participación, e pásalo o mellor posible; e se se ten que estar un ou varios chanzos por debaixo, tampouco pasaría nada. Manolo Díaz. Culleredo.
El sueño de Mazón
La vida a veces te sorprende y los sueños se convierten en realidad. Se dice que el éxito es cuestión de estar en el momento justo y el lugar adecuado. Y mucho cuidado con lo que sueñes, que se puede hacer realidad. Eso mismo habría pensado el candidato a Eurovisión Mazón en el 2011 si pudiera verse en el 2023, convertido en el molt honorable president de todos los valencianos. Pero sus amistades peligrosas con Vox, la eliminación de la Unidad Valenciana de Emergencias y una comida de trabajo con sobremesa demasiado larga en El Ventorro hicieron el resto: despertarlo bruscamente de su idílica fantasía.
Si alguna vez ese fue su sueño, hoy es una pesadilla. Mazón sigue encerrado en su burbuja mientras la realidad le golpea de frente. Son casi 230 muertos los que pesan sobre su gestión, y, aun así, cinco meses después no muestra la mínima dignidad. No asume sus errores, no reconoce su negligencia y, lejos de dar un paso al lado, se aferra al poder con uñas y dientes.
Es más, insiste en liderar la reconstrucción de la Valencia golpeada por la dana, pero a cualquier precio. Y ese precio es asumir sin matices las políticas más ultras de Vox y hacerlas propias.
Esto no va de cuatro trajes y tres bolsos. La sociedad valenciana ya aprendió esa lección. Hablamos de vidas, de familias destrozadas para siempre, de un líder que pudo haber hecho mucho más y no lo hizo. No todo vale en política para eludir responsabilidades. Carlos Rodríguez Ridaura. Almenara (Castellón).
A memoria do pasado
A emisión do documental A conquista da democracia é unha gran oportunidade para que as novas xeracións sexamos conscientes da nosa historia recente co gallo de que o esquecemento e a terxiversación deliberada do revisionismo reaccionario non se postulen como a verdade hexemónica. Coñecer o pasado permítenos entender o presente e reivindicar unha memoria colectiva de quen loitou por conquistar os dereitos e as liberdades das que gozamos. Polo tanto, somos herdeiros dunha narrativa que nos interpela a seguir consolidando os alicerces que vertebran as sociedades no pensamento crítico e na razón ilustrada, vacinas eficaces contra o auxe da desinformación e da indiferenza. Xián Antón Lorenzo Rodríguez. Ribadavia.
A primavera e os adolescentes
Escribo esta carta o 22 de marzo, xusto cando a primavera chegou con ventos fortes e choiva pero tamén lembrándonos con esperanza a renovación do ciclo da vida. A primavera, metáfora da adolescencia, etapa de grandes cambios, grandes descubrimentos irremediablemente tamén de inestabilidade. É natural que os adolescentes adoiten ter guerras internas e causen conflitos coas persoas de autoridade, cos pais, cos profesores. Non hai cambio sen conflitos nin sen sufrimento. A metamorfose dunha bolboreta é dolorosa pero é necesaria para poder voar. Consuelo Moure Romero. Cee.
La burla eterna de Renfe a Galicia
En el mes de enero comencé a organizar mi viaje de vacaciones de verano a Valencia. Buscaba los billetes de tren, ida y vuelta, para mediados de junio. Comienzo con el trayecto Madrid-Valencia. ¡Qué oferta! Tres compañías y múltiples horarios a precios bajos, ningún problema para dejar los billetes ya reservados. Empiezo luego a intentar programar el trayecto Madrid-A Coruña. El 23 de junio «no hay trenes disponibles»... ni el 22, ni el 21, ni en todo el mes de junio, ni más adelante. Ya me pica la curiosidad y busco para el mes de mayo: mismo resultado.
Llamo al teléfono de atención al cliente de Renfe y me dicen que aún no están programados los trenes del 19 de abril en adelante. ¿Y por qué las conexiones con Valencia sí están programadas? Silencio...
A 21 de marzo seguía sin estar disponible la venta de billetes más allá del 19 de abril. Un valenciano o un catalán pueden programar sus viajes cómodamente y organizarse con tiempo. Un gallego tiene que aguantarse y dejar todo para el último minuto porque a Renfe le parece que por el noroeste no nos merecemos tener la misma comodidad y derechos que otros. Marcelo Gómez Gerpe.