O chef Rodrigo Cougil cursou o máster de gastronomía da escola de Karlos Arguiñano
20 jul 2018 . Actualizado a las 17:46 h.Rodrigo Cougil atópase actualmente ao fronte dos fogóns do restaurante Tamarindo Casa Cocina, na praza Maior da capital, mais carga cun amplo percorrido culinario. Logo de estudar cociña e de cursar o máster de gastronomía na escola Aiala de Karlos Arguiñano, realizou numerosas prácticas en restaurantes que teñen estrella Michelin como Culler de Pau, en O Grove; ou Barrafina, en Londres; entre outros.
-De onde lle vén a paixón pola cociña?
-Pois desde ben pequeno, de estar no pueblo ca miña avoa e ca miña bisavoa, facendo cousiñas con elas e de sempre estar mirando como cociñaban.
-Sempre quixo ser cociñeiro?
-Non, de pequeno gustábame a bioloxía e quería facer esa carreira. A cociña sempre me gustou pero nunca me decantei por ela, por dedicarme profesionalmente a verdade. Despois co paso do tempo pois acabei estudándoa.
-Que é para vostede cociñar?
-Disfrutar. Ao final é algo que me gusta, co que disfruto moito. É un traballo no que estou moi feliz, aínda que é moi sacrificado, hai que facer moitas horas, pero ao final se che gusta… Eu fágoo porque me encanta, por cariño, porque a xente disfruta co que facemos sobre todo aquí no Tamarindo, onde vexo as cousas que facemos e nas que poñemos todas as ganas e a paixón que temos tanto en cociña como na sala.
-Como definiría a súa maneira de tratar os alimentos?
-Creo que é unha cociña respectuosa co produto, sen transformalo moito nin enmascaralo demasiado. É unha cociña normal de mercado, de produto de temporada, da praza.
-Ten algún prato especial ou algún ingrediente que nunca falta na súa neveira?
-Sen dúbida o pescado. A verdade é que me gusta moito traballar con el e procuro telo sempre, tanto na carta como nalgún fóra de carta ou no menú do día.
-É doado adaptarse aos restaurantes?
-Non, é moi complicado, hai moitas diferenzas entre eles. Cada un ten un estilo, unha forma de cociñar, unha forma de ver o produto e un respecto. Todo é super distinto, cada cociñeiro ten unha forma de ver as cousas.
-Como foi traballar fóra de España?
-Foi algo difícil habituarse a ese ritmo de vida, pero como seguía dentro da mesma rama e da mesma liña o que é laboralmente non me costou moito.
-En moitos restaurantes nos que estivo traballou a modalidade de cociña á vista, como foi esa experiencia?
-Ao principio cando traballas nun sitio destes estás algo reacio, porque ao ser a primeira experiencia non estás acostumado a que a xente estea mirando mentres traballas. Ao final acostumaste e merece a pena, porque realmente a xente nese momentos ve o que estás facendo, ve que non fas trampa, que todo é real e que non estás sacando cousas conxeladas ou cousas que non están ben.
-Que é o máis importante á hora de cociñar?
-A calidade do produto. A opinión do cliente tamén o é. Que o cliente estea a gusto e lle guste, xa que é o que pode decidir se quere volver ou non volver e se quere falar ben de ti ou mal.
-Cre que a cociña é un oficio que se valora o suficiente?
-Na miña opinión creo que non. Agora mesmo hai unha pequena burbulla con estes programas televisivos e cousas destas que ao final a xente que se está animando a facer cociña pensa que é todo unha marabilla, que é todo bonito. E éo, pero se che gusta realmente, porque ao final é un oficio moi sacrificado, son moitas horas, tes pouco tempo coa familia e cos amigos, os fins de semana non podes telos libres, non tes vacacións de verán, cando é festivo ti tes que traballar... todo vai á inversa.