Ser vello permitiume aprender moitas cousas, tamén, por fortuna, esquecer e eliminar do meu disco duro outras moitas.
Aprendín que a RAE se equivoca, non só por lindezas como suprimir o acento no adverbio castelán “solo”. Xa sei que despois corrixiron sen corrixir e, con solemne xenerosidade, converteron a norma en optativa, pero o erro perpetuouse.
O carreiro da vellez ensinoume que o que a RAE chama sinónimos non son sinónimos. A marabillosa e ociosa vagancia que me podo permitir e gozo desde hai anos, defínese como a acción de vagar, de estar ocioso. Marabillosa emoción que libremente obteño cando me apetece.
Nada que ver co seu suposto sinónimo, a preguiza. Non, señores académicos, a preguiza é a sensación que xeran certas persoas que os vellos detectamos ao instante e, coa nosa sabedoría adquirida, evitamos, con afastamento físico ou mental.
A miña venerada vellez permitiume descubrir a unhas cantas mulleres e homes que aman os paseos, lentos por suposto. Persoas que gozan dos bos viños e valoran as copas en que os serven. Tolas e tolos que frecuentan cafés antigos e seguen acudindo aos escasos cinemas e teatros que subsisten na súa cidade. Sabios para os que a resistencia e a revolución non son cuestionables.
Semana tras semana coincido con algunhas persoas ás que, como a eses tolos baixiños de Serrat, nada nin ninguén pode impedir que decidan por eles. Tolas e tolos que, a pesar dos anos, seguen e seguirán equivocándose.
Nunca abandonarán a esperanza nin a ilusión. Persoas que, coma min, empregan en dar vida a unha folla en branco aquelas numerosas ou escasas horas libres que praceres como os netos ou cociñar lles outorgan.
Tolos baixiños que comparten os seus textos, concibidos con esmero, con ese pequeno e inmenso pracer que para eles supón a escritura. A medida que avanza a lectura do seu relato semanal, eses tolos van crecendo e mostran a súa elevada talla creativa, o seu nivel literario e, sobre todo, a súa impoñente altura ética.
Ser vello fíxome consciente de ser, ademais de tolo, afortunado.
Miguel Fernández Rey. 66 anos. A Coruña.