Carlos Carrión: «Hai un nexo con Canadá a partir da poesía de Rosalía, Lorca e Cohen»

Los poemas «Campanas de Bastabales», de Rosalía de Castro,; «Madrigal á cibdá de Santiago» de Federico García Lorca; y la versión del «Pequeño vals vienés» del autor granadino realizada por el cantautor canadiense Leonard Cohen fueron utilizados por Carlos Carrión, profesor del IES San Clemente, para defender que «desde Santiago e Galicia hai un nexo de unión con Canadá a partir da poesía de Rosalía, Lorca e Cohen». Ayer expuso en el centro, ante alumnado y colegas docentes, su reciente experiencia en el Adult High School de Ottawa. Acudió a la capital del país norteamericano para participar en el Programa Integral de Adquisición de Linguas Estranxeiras, convocado por la Consellería de Educación.

No es la primera vez que Carlos se beneficia de esta convocatoria para perfeccionar su inglés. Utiliza este idioma en las clases, pues el IES San Clemente es pionero en Galicia en el uso de lenguas extranjeras en los ciclos de Formación Profesional, con secciones bilingües y el programa PluriFP: «Foi unha experiencia moi enriquecedora. A maiores de perfeccionar o idioma, o programa tenta comparar os dous sistemas docentes, coñecer experiencias que aplican e comprobar se hai posibilidades para as podermos aproveitar aquí».

Concluye que ambos sistemas educativos «teñen semellanzas. Nos dous se observan docentes con técnicas tradicionais de ensino, e tamén profesionais que incorporan metodoloxías máis adaptadas aos tempos que corren, utilizando as posibilidades da Internet. Hai alumnado que chega tarde, en Santiago como en Ottawa; levan traballo para a casa; e fan uso de dispositivos móbiles na sala de aula».

Carrión pasó un mes en Ottawa. Allí impartió, en el citado centro, Informática para las materias de Matemáticas y Economía, y clases de idioma. El Adult High School es un centro «con alumnado maior, moitas persoas inmigrantes, exiliadas, ou que tentan evitar as guerras dos seus países de orixe. Aínda que contan con axudas para se integraren, boa parte traballan para sosteren as súas familias e a si mesmas. Dispoñen de convenios con empresas locais, onde o alumnado pode facer prácticas e aprender unha profesión. No propio centro ofrecen espazos para atender a fillos e fillas do alumnado, para asesorar a quen son recén chegados, así como para os orientar na súa carreira profesional ou académica no tempo que cursan os seus estudos no centro».

En Canadá residió con una familia, lo que favoreció su mejor uso del inglés, pues «facíamos a compra xuntos, deixaban que participase nas súas festas familiares, fomos a concertos e a excursións, axudei na limpeza da neve, e noutras actividades, que me permitiron coñecer mellor a súa cultura».

Carlos Carrión observó asimismo el enorme respeto de aquel país norteamericano a sus orígenes, y a las culturas e idiomas de las personas que reciben. «A maior diversidade aumenta o prestixio dun centro educativo. Tamén comprobei como todo o persoal docente é especialista, non hai profesorado de materias afíns como aquí».

Aprovechó igualmente para hacer de embajador de Galicia: «Presentei a sete grupos de estudantes os nosos alimentos, a nosa cultura, a costa, as praias, o interior, o Camiño de Santiago ou o Botafumeiro. Moitas destas realidades afirmaban que lles eran completamente descoñecidas; iso serviu para que soubesen que no Estado Español se falan varias linguas e que hai máis cidades alén de Madrid, Barcelona ou Marbella, que eran as más célebres». Todo eso, y el matiz literario del trío Rosalía-Lorca-Cohen, dinamizaron la presentación de una experiencia que fue «para enmarcar», sostiene.

---

---

---