Raquel Freiría:«A persoa que fai o Camiño cun can ten que adaptalo, porque é vulnerable»

Las peregrinaciones con mascotas van en aumento, pero el Camino de Santiago sigue teniendo carencias evidentes para peregrinar con el mejor amigo del hombre. Al menos es de lo que se quejan quienes se lanzan al Camino con una mascota, y chocan en cada etapa con dificultades para el alojamiento y la comida de sus canes. Raquel Freiría, presidenta de la Asociación Protectora de Animais do Camiño (Apaca), quiso arrojar algo de luz sobre este problema y, bajo los auspicios del programa O Teu Xacobeo de la Xunta de Galicia, editó «Codex Caninis». El libro nació con la idea de ser una guía práctica para peregrinar con perros, pero debido al confinamiento se amplió el concepto inicial para convertirse «nunha reflexión máis profunda» acerca del fenómeno creciente de las peregrinaciones con mascotas.

«Codex Caninis» incluye una guía práctica de consejos, «non tanto de lugares concretos de aloxamento con cans ou sitios para comer con eles», sino unos consejos sobre «como elixir e onde buscar os sitios». La decisión de no hacer una lista de establecimientos recomendados se debe «a que a situación cambia constantemente. Hoxe pode que si acepten cans, pero mañá non», explica.

Raquel considera que las personas que quieren peregrinar acompañadas de sus perros tienen que «reflexionar antes de empezar a camiñar. A persoa ten que organizar o Camiño pensando no can. Non temos as mesmas condicións. Cando fas o Camiño con nenos, tes que adaptalo a eles. Cos cans é igual, porque son vulnerables». Uno de sus consejos es «planificar con tempo, e facer saídas ao monte antes de empezar o Camiño para coñecer as posibilidades do can. Se ten unha dor non o vai dicir, temos que coñecer o can», insiste.

Aunque pueden encontrarse algunas conductas inadecuadas a la hora de peregrinar con perros, Freiría considera que «os peregrinos preocúpanse, hai moitos foros nos que se intercambian experiencias e consellos para evitar situacións desagradables». Si bien el alojamiento y la manutención requiere de suma atención, Raquel considera que uno de los fallos más frecuentes, y «que máis problemas crea, é a volta a casa». La presidenta de Apaca se queja de la falta de medios «seguros e acondicionados para o regreso dos cans á casa. Fas o Camiño e cando chegas a Santiago, como volta o teu can?». En la cabina del avión solo pueden viajar los perros hasta diez kilos, los de mayor peso deben ir en la bodega. «Algo totalmente descartado. É o peor que podes facerlle a un can», asegura. «Hai solucións para levar unha bicicleta, pero ata en autobús o can ten que ir no maleteiro; en tren, por España, non pode viaxar». La única opción «segura para os cans é o coche particular. Non hai opcións. É necesario que as persoas planifiquen o Camiño, se queren facelo con cans, pensando primeiro neles e solo neles». Raquel considera que los propietarios de establecimientos que siguen rechazando a los canes cometen «un erro, porque os peregrinos que viaxan con cans son clientes educados e cunha disposición a gastar máis para que o seu can estea ben atendido. É un cliente máis agradecido, porque ten que esforzarse para que cada vez máis locais os acepten». Raquel considera que la sociedad va cambiando, y cada vez hay más perros que forman parte de la familia, y «son un máis dela». «Hai un ano, no 2018, fixemos un estudo detallado da población canina no concello de Arzúa, e comprobamos que hai 35 veces máis cans dos rexistrados. Eran 220 os rexistrados e nós atopamos máis de 6.000. Hai que traballar para mudar esta situación e mellorar as condicións dos cans».

---

---

---