Patrocinado porPatrocinado por

Fiebre hemorrágica epizoótica en A Capela: «A vaca tiña moito moco, falta de apetito, coxeira e a pel coma de cartón»

ANA F. CUBA A CAPELA / LA VOZ

GANADERÍA

CESAR TOIMIL

La res se murió y la granja está en cuarentena a la espera de conocer los resultados del resto del ganado bovino y ovino

26 sep 2023 . Actualizado a las 20:43 h.

Hace justo dos semanas, el 7 de septiembre, una de las vacas más rebeldes de la granja O Campo de Mende, de A Capela, entró en la cuadra con normalidad para tomar su ración de silo. «Era unha das que mandaba, con moito carácter, entrou e saíu correctamente», cuenta su propietario, Rubén Pena Rodríguez. Al día siguiente, sin embargo, se resistió. «Non quixo entrar, pero como era unha espabilada pensei que a véspera lle deran unha tunda as outras e por iso non quería entrar», relata.

Pero el sábado saltaron las alarmas: «Non viña comer e xa a vin deitada, e estrañoume. Como traballo [a turnos, en una empresa], unha semana doulles pola mañá o silo na cuadra e outra pola tarde, depende tamén do pasto que teña, se hai moito non lles dou silo». Cuando se acercó la ató y se levantó —«pareceume raro porque nunca fora presa e ía coma un can de paseo»—, y de inmediato llamó al veterinario.

Ese mismo día notificaron la situación a la Xunta. «Os síntomas que tiña eran moita mucosidade, perda de apetito, coxeira e imaxino que febre... e tiña toda a pel coma cartón», describe. En esta pequeña explotación de ganado de carne había nueve vacas adultas y seis terneros. En un primer momento, los técnicos tomaron muestras del animal enfermo y de otros dos ejemplares adultos. En cuanto se confirmó el positivo en la enfermedad hemorrágica epizoótica, acudieron de nuevo para analizar el resto de la cabaña, incluyendo «as catro ovellas» con que cuenta para ayudar a mantener limpias las fincas. Está pendiente de conocer el resultado de las pruebas. Mientras tanto, la granja se encuentra inmovilizada: «Está en corentena. Non poido comprar nin vender nada para vida, só para mandar ao matadoiro».

La vaca infectada acabó muriéndose en la granja, unos días después. «Se lle notara algo antes ao mellor se salvaba... e ao mellor non», reflexiona este ganadero de 56 años, que no acaba de entender «por que unha si e as outras no». «Que pasa que matou o mosquito co rabo despois de que a picara?», se pregunta. Asegura que a raíz de lo sucedido, otros ganaderos han comentado «que xa o ano pasado morrera algunha vaca cos mesmos síntomas». «Pero ninguén avisou nin dixo nada», lamenta.

Pena Rodríguez se crio entre vacas, las de su abuelo: «Saíronme os dentes no medio delas, muxíaas no campón e bebía directamente o leite do teto... cousas de cativos de antes. Aos 19 anos collín a maleta e arrinquei, e volvín con 30. Meu avó xa non podía e vendéraas, e eu empecei comprando tres ou catro. Nun momento cheguei a ter case 30. Toda a familia reñe comigo, pero a min gústame o bicherío. Estou mellor aquí que na taberna, aquí estrago o coiro pero o peto... non é que medre pero tampouco vai a menos. En vez de gastar os cartos en gasoil para limpar as fincas, teño animais».

Este granjero a tiempo parcial reconoce el disgusto que le ha causado este problema y espera que «empecen a traballar xa nunha vacina, porque isto é coma o covid ou a vespa asiática, as cousas veñen para quedarse».