O luns, os letrados da Administración de Xustiza (LAX) aprobamos por maioría abafante (76 %) a proposta do Goberno para pór fin ao paro. Onte, o comité de folga asinouno en Madrid. A estratexia liderada na sombra pola ministra Llop foi soberbia: desgastarnos para que nada mudase, mentres vendía un relato que pouco se correspondía coa realidade. Non é doado defender a necesidade de ser funcionario en España após Larra! E o Goberno, celoso custodio da ineficacia da Xustiza, fixo o posible para desarticular á masa de «vagos privilexiados» que solicitabamos «1.100 euros máis ao mes» (para cafés en horario laboral?) O guionista semellaba ser o defunto Forges.
Armado o cebo, moitos picaron e fixeron de voceiros do ministerio. E aínda que cada golpe do secretario de Estado parecía reforzar aos folguistas, todo estaba orquestrado por Llop, que se facía a ocupada noutras insignificancias. O plan era manter a Administración rota, enfrontada: graduados sociais, procuradores e avogados fronte funcionarios. A folga brindou a ocasión de ouro para afondar na división dos LAX co resto dos funcionarios. Nestes 64 días houbo intres esperpénticos, outros serios e intervencións cheas de carraxe. Nós intentamos manter a dignidade e a unidade: os segredos da nosa forza. O secretario de Estado rompeu violentamente as conversas e após un longo silencio, un terzo dos LAX manifestámonos en Madrid e pedimos a Llop que saíse á negociar.
Pero a ministra tiña outra baza. A ninguén sorprenderá que somos un corpo conservador, mesmo ultraconservador: deses que devecemos polo «paxaro na man», e lanzou o órdago. Un ofrecemento que pouco tiña que ver coas nosas reclamacións, pero que era «a súa derradeira oferta». Só quedaba rexeitala, pero non era bonito o paxaro que tiñamos na man? Érao para a maioría, e quedamos con el. Á vista do acordo e da fiabilidade do Goberno, o secretario de Estado pode seguir incitando ao resto da cidadanía a chamarnos peseteiros, e nós volvemos aos nosos postos cunha Xustiza tan separada e ineficiente coma sempre, e sen ningunha das medidas non económicas que levamos reivindicando dende o 2009. Viva Llop!