«La falta de médicos de familia puede tener un impacto negativo en la salud pública»

OPINIÓN

Chema Moya | EFE

10 may 2023 . Actualizado a las 01:27 h.

Médicos de familia: a perro flaco...

Leo en la prensa que 202 plazas de la convocatoria mir de médico de familia han quedado desiertas. Esta especialidad, antes deseada por muchos profesionales sanitarios, hoy es rechazada por gran parte de los graduados que buscan la especialización.

El médico de familia es el primer eslabón de una cadena que consigue que tengamos uno de los mejores sistemas de salud del mundo, con profesionales altamente cualificados, pero también altamente maltratados. La falta de médicos de familia puede tener un impacto negativo en la salud pública en general. La atención primaria es fundamental para la prevención y detección temprana de enfermedades o para el seguimiento de enfermedades crónicas.

Esto ocurre en las grandes ciudades, pero, ¿qué pasa en la llamada España vaciada? El médico, además de médico, se convierte en una cara amiga a la que contar el día a día. Pero, para ejercer en algunas comarcas de nuestro país, el profesional debe superar otros muchos obstáculos. Normalmente, en las zonas rurales es el único profesional sanitario disponible, lo que significa que tiene que atender a un gran número de pacientes con diferentes patologías, realizar tareas administrativas y, en algunos casos, incluso realizar labores de emergencia, además de muchos kilómetros. También es destacable el aislamiento que sufren muchos de estos médicos en sus lugares de trabajo, lo que puede hacer que se sientan solos y desamparados en su quehacer diario. Todo esto hace que sea muy difícil ofrecer una atención sanitaria de calidad a los pacientes.

Ante esta situación, los más jóvenes rechazan trabajar en estas condiciones, aumentando de esta manera la desigualdad entre las distintas poblaciones que forman parte de nuestro país, con ciudadanos que no tienen garantizado el acceso a un servicio básico como es la atención médica. Como dice el refrán, a perro flaco todo son pulgas. Ricardo María Villasante. Madrid.

Jácome volve á carga

Sabíamos dende hai tempo que as ocorrencias do alcalde de Ourense, Gonzalo Pérez Jácome, son como o raio que non cesa. Tamén coñecíamos que xa non sabe a que esforzos de imaxinación recorrer para seguir respirando en medio dos soños de grandeza nos que vive. Do que non estabamos tan seguros é de que tivera suficientes ousadía para reclamar a dos traballadores do propio concello que asumiran o importe da multa de tráfico que lle impuxeron en Vigo, baixo o pretexto de que «lo que no puede ser es que me pillen a mí, porque pierdo votos». Mentres, o resto dos mortais pagan as multas e esquivan a pesada cruz da crise como poden.

A biografía de Jácome non está salpicada de grandes experiencias nos campos do urbanismo, a cultura, a sanidade, a educación ou o medio ambiente, senón de grandes arrebatos de furia, intoxicado polo poder que ostenta, como cando golpeou a unha sindicalista que amosaba pacificamente a súa discrepancia ás portas do Concello. Recentemente, vimos como o líder supremo do PP en Ourense, José Manuel Baltar, apelou a un descoido para xustificar a velocidade de 215 km/h en coche oficial cando viaxaba de Galiza a Madrid. En ambos casos, os argumentos enfráscanse sempre co mesmo contido: isto non é tan grave como parece e todo esaxérase para facernos dano. Porén, a sensación que producen estes feitos é tan deprimente que a cuestión consiste en saber se entran dentro da filosofía do raio que non cesa para seguir utilizando o poder ao seu libre antollo. Ricardo Vales. A Coruña.

Para que nos valeu CC.OO.?

O 11 de maio hai eleccións sindicais no Sergas; os abaixo asinantes queremos compartir públicamente a nosa vivencia sobre a importancia de contar con sindicatos. Como a maioría saberá, posto que foi noticia recorrente nos medios de comunicación, desde xuño de 2021 ata agosto de 2022 viviuse un conflito no Servizo de Otorrinolaringoloxía da Área Sanitaria de Santiago de Compostela e Barbanza, motivado polos problemas xurdidos pola actitude do entón xefe de servizo. En todo ese proceso, difícil, prolongado no tempo e cunha carga emocional moi importante, para nós foi esencial contar co apoio dun sindicato. Grazas a eles tivemos cobertura legal para, por exemplo, convocar unha folga, puidemos chegar á opinión pública para transmitir os nosos problemas e recibimos asesoramento sobre os pasos a dar en cada momento do conflito. Estamos certos de que, sen apoio sindical, no teriamos acadado o noso obxectivo. E é de xustiza dicir que o sindicato que nos prestou esta axuda foi CC.OO. Sen contrapartidas, sen precisar que nos afiliásemos, con dispoñibilidade en horas intempestivas e en días festivos… A moitos de nós permitiunos descubrir e valorar o compromiso das persoas que representan a CC.OO. É bo lembralo, como diciamos ao inicio, agora que se achegan as eleccións sindicais no Sergas. Otorrinolaringólogos do CHUS que formaron parte do Comité de Folga.

Más cartas al director

Cómo participar

Por correo electrónico a cartasaldirector@lavoz.es o por correo postal a la siguiente dirección: Avenida da prensa, 84 y 85. Sabón, 15143 Arteixo (A Coruña).

Las cartas no deben exceder de 20 líneas y se identificarán con nombre, domicilio, DNI y teléfono del autor. La Voz de Galicia se reserva el derecho de extractar los textos. No se informará sobre las cartas recibidas.