Kalandraka publica a obra de Jack Kerouac traducida ao galego polo xornalista e escritor : «Non debía deixar pasar esta oportunidade»
12 oct 2020 . Actualizado a las 11:55 h.A biblia da xeración beat, un clásico da literatura estadounidense do século XX, obra de culto... Na estrada, a novela cenital de Jack Kerouac, acaba de ver a luz en galego da man da editorial pontevedresa Kalandraka e con tradución de Xesús Fraga, escritor e xornalista de La Voz de Galicia.
-Como xurdiu a idea de traducir «Na estrada»?
-Foi unha proposta de Kalandraka que me chegou nun momento de bastante traballo -traduzo no meu tempo libre- pero que aceptei, entre outros motivos, porque a novela de Kerouac me impresionara moito cando a lin por primeira vez e sentín que non debía deixar pasar esta oportunidade.
-Coñecida como a biblia da xeración beat, que foi o máis complicado de achegarse a este clásico liteario?
-Na estrada é un libro que deixou unha pegada fonda en moitos lectores e un sente que ten que estar á altura das expectativas. Logo, nos aspectos máis literarios, hai unha voz narradora moi especial, que foi o reto máis complicado á hora de enfrontar a tradución.
-Para moitos novos lectores esta xeración queda moi lonxe, no mellor dos casos. Quen eran os beat e que repercusión tiveron?
-Os beat foron persoas insatisfeitas con ese Gran Soño Americano do seu país. Sentíanse atrapados nos formalismos e convencionalismos da sociedade do seu tempo. As viaxes, a literatura, a arte, o sexo e as drogas foron canles de exploración dun novo xeito de vivir que rexeitaba os valores máis conservadores.
-Considera que o libro ten vixencia na actualidade?
-A novela de Kerouac é un clásico e, como tal, nunca perderá vixencia, porque cada xeración fará unha lectura diferente e actual, próxima ao seu tempo e inquietudes.
-Os lectores galegos imos descubrir a versión clásica de «Na estrada» ou a que foi publicada no 2007 co engadido daquelas partes que no seu día foron censuradas?
-Kerouac escribiu a novela nun rolo de papel de teletipo, pero os editores non estaban preparados para aquela obra. Tivo que refacer varias veces o manuscrito ata a versión que publicou, que é na que se basea esta tradución.
-Hai moitas historias en torno a esta novela, cal é a que máis lle chamou a atención?
-A novela está chea de historias marabillosas e personaxes incribles. Pasa das rúas urbanas de Nova York aos campos rurais norteamericanos, da Costa Leste á Oeste, dos trens de mercancías aos autobuses Greyhound e os Cadillacs... e logo cada lector de Kerouac ten a súa propia historia relacionada con este libro, porque é dos que deixan pegada.
-Contrariamente ao que moitos pensan, Kerouac non tomou drogas para escribila. É unha idea que se apoderou do imaxinario colectivo.
-Aos beats asócianse escritores como Burroughs, que experimentaron coas drogas con gran notoriedade. O estilo de vida anárquico e libre dos beats, máis o estilo narrativo tan característico de Kerouac, son propicios para esa idea tan difundida.
-Un dos protagonistas, senón o protagonista é a Ruta 66. Cambiou a súa percepción desta estrada o feito de acometer esta tradución?
-A estrada, ou a vida na beira da estrada, é a gran protagonista do libro. Kerouac foi un dos grandes difusores desa estética tan asociada aos Estados Unidos: asfalto, moteis, bares de estrada... É un imaxinario potente que algún día tratarei de contrastar coa realidade. Quen sabe, quizais cando se poida viaxar tranquilamente de novo.
-Fala do futuro, pero que proxectos ten en carteira?
-Está a piques de saír a segunda edición en galego do meu último libro, Virtudes (e misterios), que en outubro tamén aparecerá en castelán. Por mor da pandemia aínda hai un labor de presentacións e difusión que facer. Teño unha nova historia empezada e algunha máis no maxín, pero vou moi amodo porque teño que encaixar a escrita cos tempos libres que me deixa o xornalismo, que é a miña actividade profesional principal.