O ILG procura co micromecenado o financiamento para crear unha plataforma de datos lingüísticos
07 ene 2020 . Actualizado a las 22:11 h.A lingua ten valor. Cada termo, cada parola, cada mensaxe de WhatsApp e cada chío en Twitter. Esa palabra que só se escoita na casa ou que é patrimonio da vila. O seseo, a gheada. Unha nota. Ese nome de paxaro e a entoación concreta da fala. Unha conversa calquera, espontánea. Un significado que non aparece nos dicionarios. Cada anaco de galego, por pequeno que sexa, é valioso. Un tesouro que hai que coñecer, preservar e investigar. Así que o Instituto da Lingua Galega busca doadores de alfaias. Busca doantes de lingua.
A idea é que a través dunha plataforma web se poidan facer doazóns lingüísticas, pero tamén desenvolver ferramentas de visualización para que se poida ver como contribúe esa doazón ao infinito mapa da lingua galega. «Que a xente non só doe a lingua, senón que a vexa», resume Elisa Fernández Rei, responsable deste proxecto que busca financiamento a través da plataforma de micromecenado que vén de poñer en marcha a Universidade de Santiago.
É un xeito de abrir a investigación en lingua galega máis alá do ámbito académico, «porque podemos caer no risco de acabar describindo a nosa propia lingua, a que usamos os académicos», explica Elisa Fernández. «Hai unha parte deste proxecto que está pensada cunha dimensión investigadora, pero hai outra que é de poñer en valor a lingua viva, a que usamos todos os días, que é tan valiosa coma calquera outra». E así descubrir que esa palabra que se escoita na televisión que parece que inventaron uns académicos nun gabinete en realidade é un termo utilizado de xeito cotián nunha zona de Ourense, ou de Vigo, ou de Pontevedra. E así desbotar prexuízos lingüísticos que aínda existen. «É algo que busca que a xente estea en contacto coa lingua viva».
Foi a USC a que ofreceu a posibilidade de acudir ao micromecenado para obter recursos para Lingua viva. «Estes proxectos moitas veces é difícil que entren nas convocatorias» ou nas vías tradicionais de financiamento da ciencia, explica Elisa Fernández Rei. Ás veces as ideas cunha dimensión máis social non acaban de encaixar nas políticas científicas da Administración.
«O saber da xente importa», afirma Xosé Luís Regueira, director do Instituto da Lingua Galega. E importa tanto como doazón como para acudir a el en proxectos concretos e solicitar á xente a súa participación. «Dende o punto de vista da lingüística, o realmente interesante, moito máis que a lingua estándar, é a lingua real da xente, que é o que nos dá a información de como está a funcionar», explica Regueira. «Que é o que están falando os nosos alumnos? Que é o que están falando os nosos veciños? Iso é o que temos que tratar de entender». Aínda que a web en si aínda non se deseñou, hai moito traballo feito. O ILG traballa moito en visualización de datos lingüísticos e todo iso pode aproveitarse para este proxecto.
«A idea é, ademais de recoller todas estas doazóns libres, desenvolver proxectos concretos aos que a xente poida achegar algo». Así que se se fai unha investigación sobre entoación «podo pedir, por exemplo, que a xente lea frases», ou que responda a un test. Elisa Fernández ri a cachón cando se lle comparan estes proxectos concretos cos chamamentos ante a baixada de reservas de grupos sanguíneos. «Si, algo así é».
