Los mensajes ocultos tras el atuendo elegido por la primera alcaldesa de Santiago para el 25J: «É Compostela feita traxe»
SANTIAGO CIUDAD
El diseño de Álex Regueiro incluyó guiños al comercio local, a la tradición, al empoderamiento femenino y a los oficios artesanales
26 jul 2023 . Actualizado a las 09:16 h.La sociedad en la que vivimos tiende a fijarse en el atuendo femenino, especialmente en los actos públicos. Los vestidos, peep toes y complementos de la reina Letizia ocupan planas enteras, y rara vez se dedica una línea a la moda que lleva el rey Felipe. Por injusto que sea, esa es la realidad. Y, conociendo las reglas de juego, la primera alcaldesa de la historia de Santiago quiso lanzar un mensaje con el atuendo escogido para una jornada como la de este martes, en la que sabía que todas las miradas iban a posarse sobre ella.
La primera elección consciente y con mensaje de fondo fue escoger a un modista, artesano y que trabaja en el rural, para el diseño y confección del traje joya a medida que lució este martes Goretti Sanmartín. La encomienda recayó en Álex Regueiro, quien reconoce que el primer reto fue «facer algo versátil e que encaixara co protocolo dos actos oficiais nos que tiña que participar, algúns con moitísima formalidade e outros máis civís». Optaron por un tres piezas de chaqueta con manga francesa (tres cuartos), pantalón y chaleco. «O vestiario tiña que lanzar unha mensaxe e ser Compostela feita traxe», destaca su autor.
«Todos os tecidos foron comprados na cidade, igual que os complementos. As xoias eran da ourive Susi Gesto, levaba uns botóns antigos que tiñan en De Cotío, o tecido de Katy, e máis outros detalles de Lans, Sanse... Con isto queríamos reivindicar que o comercio santiagués sigue vivo, tanto o da zona nova como o da monumental, e podes sacar del verdadeiras xoias», explica Regueiro. «Fixemos unha viaxe no tempo, entre a década de 1920 e a de 2020. Navegamos na historia do Castromil e do Quiqui Bar. Quenes o idearon inspiráronse nun bar de París e, do mesmo xeito, buscamos referentes na moda francesa de hai un século, nos que xa houbo mulleres que a empoderaron e reivindicaron o pantalón nunha época na que só o levaban os homes, como Coco Chanel. Compostela tivo un diálogo nos anos 20 con Francia e hai unha correlación coa historia viva. De aí o pantalón ancho, rematado cuns botóns como o traxe tradicional galego. A chaqueta é unha fusión entre a do traxe tradicional galego masculino e mailo frac, e hai unha asimetría por deseño, porque non todos somos iguais e nesas diferenzas está a beleza. Por último, o chaleco é unha mestura do corte desa peza tradicional masculina coa feminina», relata.
Los colores negro y dorado, añade, también tienes su porqué: «Son cores moi instaladas no vestir tradicional galego, tanto no home como na muller e conectan con dous gremios artesanais que forman parte da historia desta cidade, a ourivaría e a acibecheiría. Por outra banda, o dourado está tamén asociado ás estrelas e a esa Alba de Compostela que se abriu paso este ano». El diseñador teense que está detrás de las firmas de confección Alalá y Confío, dice estar contento con el resultado de lo que él bautizó como Taxe Xoia Isolda, en un guiño a un miembro de la familia de la alcaldesa que lo hizo retroceder en el tiempo y conectar con una parte de pasado, revela.
Destaca Regueiro que el vestuario fue «confeccionado ao xeito das modistas, non é xastre. A maior diferenza está nos acabados», subraya. «Eu teño unha loita por que a xente volva a facer roupa a medida, por recordar que existimos os modistas e teño que estar moi agradecido a Goretti porque houbese pensado en min para vestila como alcaldesa de Santiago nun momento tan especial. Para min é unha sinal que di que vai gobernar para todos. A xente sabe a quen eu lle cosín e coso. Teño traballado para todo o mundo, tanto para a xente de a pé como para a realeza e alta clase, pero iso non foi un hándicap para ela. Foi a primeira vez que traballamos xuntos, e a primeira vez que un político me chama para algo así, despois de 25 anos. Decidiuse non contar nada, porque vivindo no mundo no que vivimos sabiamos que habería moita expectativa en como iría vestida. Inxustamente, xogou cunha presión que os seus antecesores non tiveron polo feito de ser homes. Tiñamos que mirar o que levan ambos ou ningún, por igual, e indendentemente do xénero», reflexiona.
Sobre el tejido elegido, el diseñador indica que eligió un crepé para el pantalón y seda para la chaqueta y chaleco: «Quería que a parte de abaixo tivese soltura para camiñar e invitase á lixeireza, fronte á rixidez dos actos rexios. Sen embargo, ten moito equilibrio e cando está parada as pernas caen como dúas torres hacia o chan. Ten un corte perfectamente resolto, teño que dicilo. E a seda é tamén en si un símbolo, aínda que ten o seu pequeno problema, que se enruga moito, pero é importante tamén aceptalo e abrazar esas enrugas que tamén forman parte de nós».
En el proceso de creación, participó la ilustradora Olalla Diéguez para plasmar el diseño, «e partindo desas liñas bases e estrutura comezamos a traballar e a darlle forma. Traballamos como na alta costura francesa e utilizamos un lenzo moreno para facer o molde adaptado o seu corpo, e sobre el cun rotulador marcas a altura do corte, por onde van as costuras... vas perfilando o traxe sobre ela». Confirma Regueiro que, tras la primera prueba, «non houbo que facer ningún cambio extraordinario y destaca que Goretti y su equipo confiaron plenamente no resultado. Teniendo en cuenta la agenda del día, houbo que sacrificar aspectos do traxe e a chaqueta non puido ser entallada pensando na súa funcionalidade para dar a man, entregar algo ou dar unha aperta... era prioritario que o vestiario conservara en todo momento unha compostura e puidese xogar coas tres pezas en función de cada momento».
Fueron muchos los elogios lanzados este martes al traje de la alcaldesa y el diseñador confirma que «o seu entorno parabenizoume. Dixéronme que destaca, que é un acerto... Levo recibindo mensaxes dende pola mañá, a pesar de que só sabía un entorno moi pequeno que ía a facerlle ue o traxe». ¿Y él está satisfecho? «Moito, porque me fixo moi feliz este proxecto, non por unha cuestión de ideas políticas, senon porque houbo unha entrega mútua, pola miña parte e pola dela. Son desas creacións que pasará o tempo e quedarán aí», responde.
Por último, el atuendo fue acompañado por una pieza de Susi Gesto de plaza y azabache diseñada para la ocasión, una pulsera de tres cuerpos con una esfera central de azabache, que representa el cerne de la ciudad, con ornamentación en filigrana de la iconografía de la concha y de la estrella de SAntiago en cobre rosado.