Inversión millonaria en una granja de Cerdido que se amplía al incorporarse los hijos: «Non sei se somos valentes ou tolos»

De vez en cuando, el sector primario depara noticias esperanzadoras. La granja O Caxigo, situada en A Barqueira (Cerdido), en el límite con el municipio de Moeche, se encuentra en plena fase de ampliación. La reciente incorporación de los hijos de los fundadores augura un futuro para la explotación, más allá de la aún larga vida laboral que tienen por delante los padres. «Iso esperamos», ríe Ana Belén Martínez, de 48 años, al frente del negocio familiar junto a su marido, Francisco Javier Aneiros, de 50.

Ella es de Moeche y él, de Cerdido, y gestionan la granja de leche que pusieron en marcha hace casi tres décadas en A Rañoa, donde viven. «Meus sogros tiñan catro ou cinco vacas e nós montamos a granxa», explica Ana Belén. También se ocupan de otra «pequena explotación» de ganado de carne en Moeche, que ya viene del abuelo materno de esta granjera, con unas 90 cabezas. En realidad, la granja O Caxigo debe el nombre a una finca que la pareja compró hace años y donde ahora han decidido, con sus hijos, construir para ampliar.

Alejandro Aneiros Martínez, ingeniero agrónomo de 28 años, tiene mucho que ver en este paso adelante. «Ao acabar de estudar empecei a traballar fóra, como técnico do agro, e agora compaxino iso coa granxa», cuenta. Él y su hermana, Nerea, que estudia veterinaria y también echa una mano en la explotación, se incorporaron recientemente a la sociedad familiar. «Todo isto é paralelo ao proxecto de ampliación. Partimos de 40 vacas en ordeño e agora estamos en plena execución das obras dunha nave con capacidade para 180, ese é o obxectivo final», señala Alejandro.

«O que máis inflúe é a xestión»

A los dos les gusta el campo: «A min, o que me tira é a explotación de bovino de leite, e a miña irmá, ser veterinaria de animais grandes, non de mascotas». Reconoce que fue él quien persuadió a los otros tres para dar este salto, «aínda que eles tamén querían, pero alguén ten que tirar do carro». Cada vez hay más granjas que desaparecen por falta de relevo generacional. Alejandro sostiene que «moitas pechan por cuestión das ideas do pasado. Unha granxa de vacas é unha empresa máis, que se dedica a producir leite e que funciona ben e ten unha rendibilidade. Ten momentos mellores e peores, pero o que máis inflúe é a xestión. Igual que hai moitos bares que pechan e outros que dan cartos, depende da xestión».

El sector, subraya, «evolucionou moito e hai que ir adiante». En las nuevas instalaciones, O Caxigo dispondrá de un robot de ordeño y de un sistema de limpieza automatizado. «Todo iso mellora a calidade de vida e do traballo, e tamén o benestar dos animais», defiende. «Se meus pais foran seguir dez anos non se meterían, pero mirando algo máis a longo prazo e coa nos implicación, hai que avanzar. Nerea e máis eu podiamos dicir que cando se xubilen pechen, pero non queriamos iso, porque nos criamos na granxa, que está xusto ao pé da casa», razona.

«Se antes se falaba de miles de euros, agora os investimentos son de máis dun millón. Unha parte importante vén de axudas públicas, pero pode ser un 20 % do total. E para pedir as axudas tes que ter un respaldo económico», apunta. «Se non foran seguir eles non sería viable o investimento —abunda su madre—, porque nos retirariamos pagando as cotas. Se fora quedar para os paxaros non tería obxecto facer semellante investimento». «Non sei se somos valentes ou tolos», responde Alejandro al preguntarle por el coraje de emprender.

«Fieis amantes do rural»

La razón última de esta iniciativa reside en la pasión de esta familia por el campo. «Somos fieis amantes do rural, e por iso estamos orgullosos de que se incorporen os fillos, non só pola continuidade da explotación, senón porque a xente nova se quede aquí [...]. Nós tivemos a sorte de que os fillos seguen mantendo os valores do rural que lles inculcamos, e de que lles guste. Se non non os vas obrigar. Transmitímoslles ese amor que sentimos por isto. Moitos gandeiros dinlles aos fillos que se preparen para irse», argumenta Ana Belén.

Únete a nuestro canal de WhatsApp

Esta mujer ve dos grandes ventajas a la vida rural: «Como nai, criei aos meus nenos e leveinos onde quixeron, porque os horarios do meu traballo, máis ou menos, póñoos eu, teño certa flexibilidade. E a calidade de vida que temos... un animal nunca me vai facer dano a propósito, farame dano para defenderse, os animais son seres moi humildes, danche o que reciben, moito cariño... Tes que traballar, coma en todos lados, pero recibes moitas cousas. Teño a miña familia por aquí, podo vela, estar con ela, todo se fai ao aire libre... Hai valores que aínda quedan no rural que nas cidades se están perdendo».

Admite las dificultades de la producción láctea: «Sempre nos teñen na corda frouxa, pero así pasa en moitos sectores. Para empezar é dos poucos negocios nos que non marcamos nós os prezos, sempre nolos marcan, pero ten outras vantaxes. Se estás convencida e fas o que che gusta, é o teu medio de vida e hai que loitar coma noutro». En la balanza ve más pros que contras: «A pandemia case non a notei, facía a mesma vida de sempre, e sobre os servizos, se chamo ao súper tráeme a compra, e se non vou eu buscala, vou ao cine, de festa... O único que che fai falta é ter coche».

---

---

---