La pluma que surge en Porto do Son para invitar a los niños a reflexionar

La literatura sirve para transmitir grandes lecciones de vida. Eso es lo que pretende Patricia Torrado Queiruga con su primera obra, Don Carlos e o misterio dos lucecús. La sonense empezó a escribir a muy temprana edad, pero es ahora, cumplidos los 33 años, cuando se ha animado a publicar sus textos, decidida a aportar un amplio abanico de temas en un libro que está dirigido al público infantil.

Los primeros contactos de esta licenciada en Filosofía con la literatura se remontan a mucho tiempo atrás. Reconoce que «xa levaba cousas escritas dende hai anos, aínda que sempre quedaban nun caixón, pero chegou un punto no que me dixen a min mesma que tiña que sacalas á luz. Escribo pequenos relatos, poesía e tamén novela e contos para os cativos». Continúa reflexionando sobre sus textos y afirma: «Ademais de estar enfocados aos nenos, poñen en valor o lugar onde vivimos, o medio ambiente, as tradicións, o amor e os prexuízos».

Un misterio en un pueblo es el principal argumento narrativo de la primera obra de esta sonense. A partir de ese enigma, presenta personajes muy diversos e interesantes: «Xúntanse cinco amigos que intentarán poñerlle solución a todas as cousas que están pasando. Ao mesmo tempo, este libro xorde como unha homenaxe a Xosé Carlos Mosteiro Fraga. É un pequeno chisco de ollo as súas obras, é dicir, hai títulos do meu libro que fan unha pequena reformulación a algún dos títulos dos seus escritos».

Patricia Torrado muestra una realidad que siente que no está suficientemente representada, intentando poder ofrecer más referentes y ejemplos a los niños que lean su obra: «Podemos encontrar a avoa bisexual dunha rapaza ou un mozo que é transexual. Non o quixen tratar dende un punto de vista tráxico, senón natural e normal. As persoas do seu entorno acéptanos, porque ao fin e ao cabo, sempre estamos en constante cambio e evolución». Agrega, a modo de confesión, que «tamén quixen incluír a unha nena en cadeira de rodas, para poder ensinar que todos somos iguais pese as nosas diferenzas. Os pequenos non tratan a esa moza con pena, senón que ven máis alá da súa enfermidade».

Crítico literario

Uno de los principales motivos por los que la historia se crea de este modo es porque, como bien apunta la escritora sonense, «a obra para a cativada xorde dunha necesidade, é dicir, de que teño un fillo pequeno e de que lle quero ensinar cousas, pero tampouco me apetece darllas moídas. Quero que el as perciba. El, ao mesmo tempo, é o meu crítico literario, o primeiro que le todo».

Cuando más disfruta Torrado es cuando no se pone limitaciones, asegurando que no tiene rutinas: «Eu non me levanto e me poño un tempo para escribir. Hai algún día que escribo tres liñas e outro no que completo varias páxinas, depende de como me encontre nese momento. O que si teño claro é que para min escribir é unha necesidade e que, cando me xurde, debo plasmalo».

Patricia Torrado, que presentará su libro el día 7, concluye con una reflexión: «Cando empezas a escribir, primeiro de todo tenche que gustar o que fas; segundo, non te podes marcar metas inabarcables, porque o único que vas facer é frustrarte; e por último, é fundamental volver revisar as cousas que estiveches facendo ao longo do tempo. Hai xente que leva moito tempo con escritos nos caixóns, pero nunca é tarde para sacalos a luz».

---

---

---