Un puñado de aficionados del Celta estuvieron presentes en el primer partido con público en más de diez meses
06 ene 2021 . Actualizado a las 14:56 h.1.490 espectadores presenciaron ayer la debacle celeste en Ibiza. Porque aunque el aforo permitido en Copa en Can Misses era de 1.500 personas, en las gradas hubo también una decena de seguidores celestes. Entre ellos estaba una familia de Santiago de Compostela afincada en la isla desde hace quince años, los hermanos Alejandro, Manuel y Nicolás Fernández Otero, también seguidores del Compos y que ya habían estado en la eliminatoria anterior.
«Foi unha locura cando vimos que o rival do Compos sería o Ibiza, era unha oportunidade única. E logo dixemos: «Agora que veña o Celta. Cando me dixo meu irmán pequeño que nos tocara alucinamos», recuerda Manuel, de 24 años. Hicieron cola desde las 10.00 del día que salían a la venta las entradas para conseguir sus localidades y ayer acudieron al campo con toda la ilusión del mundo. «Chegamos ó estadio dúas horas antes para recibir ó equipo, alí nos xuntamos con varios celtistas màis que tamén viven na illa e fixemos un pouco de piña», añade.
No niega Manuel que pensaban que verían al los de Coudet avanzar de ronda. «Confiábamos que o Celta eliminaría ao Ibiza, despois da espina que nos quedou co Compos. Xa na grada éramos como dez celtistas, algúns estaban arriba e por temas do covid non puidemos xuntarnos todos», lamenta. Pero no iba a ser la única mala noticia del día. «Xa no campo, houbo moi bo ambiente coa afeción do Ibiza, onde sempre nos respetaron e onde temos moitos amigos. O peor aparte do resultado e o xogo, que foi lamentable, é aguantar os vaciles dos colegas da illa», asume Fernández Otero.
También echaron de menos que los jugadores se aproximaran a la zona donde estaban una vez que finalizó el partido. «Unha cousa que nos deixou máis tocados aos que estabamos alí presentes, foi que ao final do partido os xogadores non se achegaran a despedirse, non eramos moitos, pero unha pequena mostra de agradecemento non estaría mal despois do vivido. Esperemos que a próxima volta nos teñan en conta», dice.
Las opciones más fáciles de esta familia de ver al Celta pasan por ir a Valencia, Madrid o Barcelona «polo tema das conexións ca península, pois en inverno, máis da metade dos vuelos non operan», por eso estaban ante una oportunidad única que, aunque distó mucho de lo esperado, no podían desaprovechar.
Como consuelo, les queda que «é moi importante que o Ibiza creza, porque é unha illa moi pobre de fútbol, e a xente parece que ten ilusión», aunque aclara que en su familia simpatizan más con el otro equipo de Ibiza, la Peña Deportiva. «Foi o primero que subiu a Segunda B e ademais é máis humilde, con case todos xogadores da illa» frente a un Ibiza «feito a golpe de talonario», finaliza.
.jpg)
